Αντιδρούν στη χρηματοδότηση των «άτακτων» εταίρων και ζητούν την έξωσή τους
Ήταν «φορτισμένος» από καιρό. Ομως η βοήθεια για την Κύπρο που είχε αναγγελθεί έκανε την οργή να ξεχειλίσει. «Φτάνει πια!» ήταν η αντίδραση του Ούλριχ Μπλουμ, διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας στη Χάλε.
«Δεν θα επιτρέψω τη σπατάλη των χρημάτων των γερμανών φορολογουμένων για τη σωτηρία των καταθέσεων των ρώσων ολιγαρχών στις κυπριακές τράπεζες». Για να το αποτρέψει λοιπόν, ο κ. Μπλουμ ίδρυσε πριν από δύο εβδομάδες ένα κόμμα, την Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία. Την ιδρυτική διακήρυξη συνυπογράφουν πολλές γνωστές προσωπικότητες, όπως ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων BDI Χανς Ολαφ Χένκελ και οι οικονομολόγοι Μπερντ Λούκε, Βίλχελμ Χάνκελ και Γιόακιμ Σταρμπάτι – όλοι τους πρώην μέλη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), πρώην ή νυν καθηγητές πανεπιστημίου και κατά κανόνα υπερήλικοι. «Κάτω από εξηντάρηδες δεν παίρνουν» σχολίαζε ειρωνικά εφημερίδα.
Η Κύπρος ήταν μόνο η αφορμή. Η μήνις των όψιμων πολιτευτών της Γερμανίας στρέφεται πριν απ’ όλα εναντίον του ευρώ, το οποίο θεωρούν καταστροφή για τη χώρα. «”Ναι” στην Ευρώπη, “όχι” στο ευρώ» τονίζουν. Το τελευταίο, διατείνονται, πρέπει να αποσυρθεί από την κυκλοφορία και να αντικατασταθεί από εθνικά νομίσματα ή από το κοινό νόμισμα μιας μικρής ομάδας πλούσιων χωρών. «Ο νομισματικός σύνδεσμος, που είχε παλαιότερα η Γερμανία με την Αυστρία και την Ολλανδία, λειτουργούσε άψογα» λέει ο κ. Μπλουμ. «Σήμερα θα μπορούσε να ανασυσταθεί και να δεχθεί στις τάξεις του τις σκανδιναβικές χώρες και την Πολωνία».
Οι οιωνοί για το νέο κόμμα είναι, από πρώτη ματιά, καλοί. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Εmnid, που έγινε προ εικοσαημέρου, το 26% των εκλογέων θα του έδιναν αμέσως την ψήφο τους. Στην ηλικιακή ομάδα των «σαραντάρηδων» μάλιστα το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 40%. Και αυτό είναι πολλαπλάσιο από το 5% που αποτελεί το όριο εισόδου στη Βουλή.
Ομως τα φαινόμενα απατούν. «Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγα ότι ένα τέτοιο κόμμα θα έμπαινε εν είδει περιπάτου στο κοινοβούλιο» λέει για παράδειγμα ο γνωστός αναλυτής Ρούντολφ Χίκελ. «Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε όμως να κάνουμε με μια ομάδα χολωμένων και χολερικών οικονομολόγων. Μόνο αν είχαν επικεφαλής τους έναν χαρισματικό λαϊκιστή θα έλεγα ότι θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνοι».
Αυτό επιβεβαιώνεται από άλλη δημοσκόπηση, που έγινε από το Ινστιτούτο Forsa. Σύμφωνα με αυτήν, το ποσοστό εκείνων που θα ψήφιζαν υπέρ των «εναλλακτικών» Συντηρητικών είναι, όντας κάτω από το 1%, στατιστικά αμελητέο και ως εκ τούτου δεν καταγράφεται καν στις μετρήσεις. Το 23% των ευρωσκεπτικιστών, που καταγράφει η ίδια έρευνα, εκφράζει, σύμφωνα με τον διευθυντή του Forsa Μάνφρεντ Γκίλνερ μόνο μια γενική δυσφορία κατά του ευρώ. «Αυτή δεν εξαργυρώνεται όμως αυτόματα σε ψήφους» προσθέτει. Το νέο κόμμα, προβλέπει, θα καταλήξει προτού καλά-καλά συσταθεί στις υποσημειώσεις της Ιστορίας.
Αυτό δεν πτοεί βέβαια τους πρωτεργάτες του κόμματος. Αυτοί δείχνουν πεπεισμένοι ότι η Ιστορία είναι με το μέρος τους. Η πρώτη κομματική τους συγκέντρωση, προ δεκαημέρου στη Φραγκφούρτη, ήταν πάντως επιτυχημένη: 1.200 άτομα αποθέωσαν τους ομιλητές, ιδίως όταν αυτοί στρέφονταν κατά της «πολιτικής των ανεύθυνων παροχών» της Ανγκελα Μέρκελ στις υπερχρεωμένες χώρες της Νότιας Ευρώπης. Οι εξελίξεις στην Κύπρο τούς προσέφεραν νέα ορμή. Στην επίσημη ιδρυτική συνέλευση του κόμματός τους, στις 13 Απρίλη στο Βερολίνο, περιμένουν έτσι πραγματική κοσμοσυρροή.
Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα πάντως το φυσάει και δεν κρυώνει. Η Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία θα μπορούσε να τους αποσπάσει πολύτιμες ψήφους και να θέσει έτσι σε κίνδυνο τη νίκη τους στις εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Κι αυτό προκαλεί τη σφοδρή αντίδραση των ηγετών του.
«Η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη, κάτι που παραγνωρίζουν πλήρως οι ευρωσκεπτικιστές» δήλωσε πρόσφατα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών Φόλκερ Κάουντερ. «Αυτή η ομάδα είναι ο θεσμοποιημένος φόβος μπροστά στο μέλλον. Το ευρώ δεν είναι η μοναδική λύση για την Ευρώπη. Αλλά κάθε εναλλακτική λύση σε αυτό είναι σαφώς χειρότερη για τη Γερμανία. Γι’ αυτό και επιμένουμε σε αυτό».
Πιο έμπρακτη ήταν η αντίδραση της κυρίας Μέρκελ, η οποία, με τη σκληρή της στάση στο Κυπριακό, τους αφαίρεσε το επιχείρημα ότι «τα δίνει όλα» στις υπερχρεωμένες χώρες.
Ομως οι συντηρητικοί ευρωσκεπτικιστές δεν είναι οι μοναδικοί που προβάλλουν εναλλακτικά πρότυπα στο ευρώ. Παρόμοια είναι η στάση και πολλών κεντρώων και αριστερών διανοουμένων. Το βασικό τους επιχείρημα: Το «γερμανικό» ευρώ καταστρέφει τις ασθενείς οικονομίες της Νότιας Ευρώπης. Η απόκρουσή του δεν σημαίνει εν τούτοις αντιευρωπαϊσμό: «Για το ελεύθερο εμπόριο και για τα ανοικτά σύνορα δεν χρειαζόμαστε τέτοια ολέθρια νομισματική ένωση» λέει για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Αριστερά Οσκαρ Λαφοντέν. Με τη σημερινή ιδιοσυστασία του, προσθέτει, το ευρώ αποφέρει τεράστια κέρδη στη Γερμανία, τινάζει όμως την ευρωζώνη στον αέρα.
Λόγια επίσης του αέρα; Οι πρωτεργάτες της Εναλλακτικής Λύσης για τη Γερμανία δείχνουν, αν και για διαφορετικούς λόγους, να τα παίρνουν στα σοβαρά. Κι αυτό τους δίνει φτερά εν όψει των βουλευτικών εκλογών του Σεπτεμβρίου, ανεξάρτητα από το αν η επιτυχία τους σε αυτές δεν είναι εξασφαλισμένη.
Τι θέλουν
Η «Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία» θεωρεί ότι:
- Η ατέλειωτη χρηματοδότηση των υπερχρεωμένων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Ελλάδα, καταστρέφει τη Γερμανία.
- Ταυτόχρονα οδηγεί στην (ανομολόγητη) μετατροπή της ευρωζώνης σε «κοινότητα χρεών».
- Το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας διατίθεται για τη σωτηρία των τραπεζών – όχι του χειμαζόμενου πληθυσμού των υπερχρεωμένων χωρών.
Γι’ αυτό και απαιτεί:
- Aμεσα, τη διακοπή της βοήθειας στις υπερχρεωμένες χώρες και την έξωσή τους από την ευρωζώνη, και στη συνέχεια
- Την κατάργηση του ευρώ.
Η ακτινογραφία
«Είναι μικροαστοί και μικροεπιχειρηματίες» «Πίσω από το ενιαίο νόμισμα κρύβεται το μάρκο»
λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Γκέρο Νοϊγκεμπάουερ (φωτογραφία), υφηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο FU του Βερολίνου.
Από ποια κοινωνικά στρώματα προέρχονται κυρίως οι ευρωσκεπτικιστές;
«Από τα μικροαστικά. Πρόκειται για ακαδημαϊκούς και μεσαίους επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν κερδίζουν άμεσα από το ευρώ. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες, αντίθετα, και ιδίως οι εξαγωγείς, είναι φανατικοί οπαδοί του κοινού νομίσματος».
Πόσο γερμανικό είναι το ευρώ;
«Είναι γερμανικό από μονεταριστική άποψη, με την έννοια ότι σε ό,τι αφορά τις αντιπληθωριστικές παραμέτρους του είναι αντίγραφο του γερμανικού μάρκου. Αυτό διευκολύνει τις εξαγωγές της Γερμανίας και το κάνει έτσι ακόμη περισσότερο “γερμανικό”».
Υπάρχει Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς ευρώ;
«Ασφαλώς. Και θα έπρεπε να είναι πριν απ’ όλα μια ένωση αξιών και πολιτισμών. Η διατήρησή της όμως είναι δύσκολη εν όψει του αυξανόμενου διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού. Γι’ αυτό και θα έπρεπε να συμπληρωθεί από μια δίκαιη οικονομική και νομισματική ένωση».
