Εντείνεται η προεκλογική διαμάχη ανάμεσα στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον Μάριο Μόντι εν όψει των εκλογών στις 24 Φεβρουαρίου, η έκβαση των οποίων πάντως κρίνεται ακόμη αρκετά ρευστή, αν και σύμφωνα με δημοσκοπήσεις προηγείται η Κεντροαριστερά.
Οι προεκλογικές υποσχέσεις, πάντως, αυξάνονται διαρκώς. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υποσχέθηκε να δημιουργήσει 4.000.000 θέσεις εργασίας – χωρίς ένσημα για τα πρώτα τρία χρόνια.
Ο Μάριο Μόντι, από την άλλη πλευρά, μίλησε για μείωση των φόρων της τάξης των 15 δισ. ευρώ, ενώ ο κεντροαριστερός υποψήφιος πρωθυπουργός Πιερλουίτζι Μπερσάνι πρότεινε να πληρώσει άμεσα το ιταλικό δημόσιο τα χρέη του προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Να καταβάλλονται δηλαδή 10 δισ. τον χρόνο μέχρι το 2018.
Το αποτέλεσμα του προεκλογικού αγώνα, πάντως είναι ότι μειώνεται η ψαλίδα υπέρ του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Σε δημοσκόπηση του ISPO που πραγματοποιήθηκε για την εφημερίδα «Corriere della Sera», τελευταία ημέρα που επιτρέπεται η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων πριν από τις εκλογές στις 24 Φεβρουαρίου, το μπλοκ της Κεντροαριστεράς -με κυρίαρχο το PD του Πιερλουίτζι Μπερσάνι- βρίσκεται στο 37,2%. Το κεντροδεξιό μπλοκ, με κυρίαρχο το PdL του Μπερλουσκόνι, εμφανίζεται στο 29,7%. Το μπλοκ του Μόντι βρίσκεται στο 13%, ενώ η αριστερή Ingroia βρίσκεται μεταξύ 4% και 5%.
Ανάλογη εικόνα δίνει και η δημοσκόπηση της Demos & Pi για την εφημερίδα «La Repubblica». Σε αυτήν το μπλοκ του Μπερσάνι εμφανίζεται στο 34,1% και το μπλοκ του Μπερλουσκόνι έχει ανέβει στο 28,6%. Το μπλοκ του Μόντι παραμένει κοντά στο 16%.
Με το μπόνους του πρώτου κόμματος, ο Μπερσάνι φαίνεται να οδεύει σε πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή. Ωστόσο, η εικόνα στη Γερουσία είναι διαφορετική, και εκεί (λόγω του μπόνους εδρών ανάλογα με την περιφέρεια) το προβάδισμα του Μπερσάνι εμφανίζεται κάτω από το 3% – σχεδόν στο όριο στατιστικού λάθους που δίνει η δημοσκόπηση.
Από την άλλη, η κοινωνική πραγματικότητα στην προεκλογική Ιταλία συνεχίζει να είναι σκληρή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα όσα βιώνει η ιταλική κοινωνία είναι το φαινόμενο της «υιοθεσίας μεταξύ οικογενειών». Με λίγα λόγια, πιο εύπορες οικογένειες «υιοθετούν» προσωρινά κάποιες άλλες που περνούν οικονομικές δυσκολίες. Τα παιδιά διαβάζουν μαζί, τρώνε στο ίδιο τραπέζι και πηγαίνουν σχολείο με το ίδιο αυτοκίνητο.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
