Μετά το 1960, δηλαδή περισσότερο από 50 έτη, η διάδοση και η επιστημονική εξέλιξη της Ομοιοπαθητικής είναι εντυπωσιακή και πλατειά σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα ασκείται αδιάλειπτα τουλάχιστον τα τελευταία 150 έτη.

Η Ομοιοπαθητική ρυθμίζει κεντρικά την υγεία του ανθρώπου και ενισχύει τους μηχανισμούς εσωτερικής ανάρρωσης και ίασης, οι οποίοι λειτουργούν σε κάθε οργανισμό, αλλά που ως τότε ήταν ανεπαρκείς, με αποτέλεσμα η ασθένεια να παρατείνεται και να επιδεινώνεται. Ισχυροποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς, αλλά και τους κάνει επαρκείς και ικανούς να σταματήσουν την παράταση της ασθένειας και να επιφέρουν την ίαση. Πρόκειται για υποβοηθούμενη αυτοθεραπεία. Το θεραπευτικό φάσμα της Ομοιοπαθητικής είναι ευρύτατο και καλύπτει χρόνιες και οξείες παθήσεις, αλλά και κακώσεις, τραύματα ή εγκαύματα. Επίσης, βελτιώνει σημαντικά ή θεραπεύει συνήθεις καταστάσεις και προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο ανθρώπινος οργανισμός και δεν έχουν σαφή συμβατική διαγνωστική ονομασία. Επιπλέον, αποτελεί ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο πρόληψης, κυρίως όταν εφαρμόζεται σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες.

Ονομάζεται Ομοιοπαθητική επειδή τα ομοιοπαθητικά φάρμακα όταν χορηγηθούν σε υγιείς οργανισμούς και σε επανειλημμένες δόσεις μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με αυτά που θεραπεύουν όταν χορηγούνται σε ασθενείς που τα παρουσιάζουν.

Η Ομοιοπαθητική βασίζεται σε συγκεκριμένους φυσικούς νόμους και αρχές. Ο Νόμος των Ομοίων αποτελεί έναν από τους βασικούς Νόμους της Ομοιοπαθητικής. Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που τον διατύπωσε ως « όμοια ομοίων εισίν ιάματα ».

Οι Βασικοί Νόμοι της Ομοιοπαθητικής είναι :

– Νόμος των Ομοίων

– Νόμος της Κατευθύνσεως των Συμπτωμάτων και της Θεραπείας

– Νόμος του Ενός κάθε φορά Φαρμάκου

– Νόμος Ελαχίστου Δόσεως – Αρχή Δυναμοποιήσεως

Η Ομοιοπαθητική, ως επίσημη θεραπευτική, πρέπει να ασκείται αποκλειστικά από κατάλληλα εκπαιδευμένους ιατρούς και μόνον.

Τι σημαίνει ότι η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι Oλιστική ;

Ολιστική είναι κάθε μέθοδος θεραπείας, που κάνει ολόκληρο το συγκεκριμένο οργανισμό ψυχικά και σωματικά υγιέστερο. Συγκεκριμένα, όταν κάποιος ασθενής, ο οποίος έχει δύο ή τρεις ή τέσσερις παθήσεις ταυτόχρονα, αλλά και συμπτώματα ανεξάρτητα μεταξύ τους, πηγαίνει στον ομοιοπαθητικό ιατρό, δεν θα λάβει ξεχωριστό φάρμακο για κάθε πάθηση ή σύμπτωμα ( όπως γίνεται συνήθως στην «τρέχουσα» ή «κλασική» ιατρική ), αλλά ένα μόνο κατά χρονική στιγμή φάρμακο, το οποίο θα επιλέξει ο ομοιοπαθητικός ιατρός και το οποίο προορίζεται να ανακουφίσει το σύνολο των συμπτωμάτων και των παθήσεων του ασθενή. Η «τρέχουσα» ή «κλασική» ιατρική, που ονομάζεται αλλοπαθητική ή εναντιοπαθητική ή συμβατική χρησιμοποιεί το νόμο των εναντίων : « ενάντια εναντίων εισίν ιάματα ».

Εξατομίκευση

Tο Ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι απόλυτα εξατομικευμένο σε ότι αφορά το σύνολο των ιδιαιτεροτήτων, των συμπτωμάτων και των παθήσεων του ανθρώπου, και ονομάζεται ιδιοσυγκρασιακό. Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μία μοναδική και ξεχωριστή περίπτωση. Στην ουσία, στην Ομοιοπαθητική θεραπεία εφαρμόζεται η προσέγγιση κάθε ανθρώπου με απόλυτη εξατομίκευση.

Πλεονεκτήματα της Ομοιοπαθητικής

Προσφέρει μονιμότερα αποτελέσματα από τις συνήθεις θεραπευτικές μεθόδους, ιδίως στις χρόνιες παθήσεις. Για παράδειγμα, εάν κάποιος πάσχει από κεφαλαλγίες ή παθήσεις του πεπτικού συστήματος ή δερματοπάθειες ή αλλεργίες, προκειμένου να είναι ελεύθερος συμπτωμάτων οφείλει να λαμβάνει συνεχώς κάποια από τα σκευάσματα της συμβατικής ιατρικής, ενώ με την ομοιοπαθητική το θεραπευτικό αποτέλεσμα διατηρείται και μετά το τέλος της θεραπείας.

Η Ομοιοπαθητική δεν θεραπεύει ασθένειες ( “ταμπέλες” ), θεραπεύει ασθενείς. Αντιμετωπίζοντας τον κάθε ασθενή ως σύνολο και εξατομικευμένα, προσφέρει θεραπεία για το σύνολο των προβλημάτων ή παθήσεών του χωρίς να αρκείται στη μεμονωμένη αντιμετώπιση ορισμένων συμπτωμάτων μέσω πολλών φαρμάκων.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, λόγω του τρόπου παρασκευής τους είναι εντελώς ατοξικά για τον οργανισμό. Γι’ αυτό και η χρήση τους κατά την ομοιοπαθητική θεραπεία είναι απαλλαγμένη από τους κινδύνους αλλεργίας ή τοξικότητας του φαρμάκου π.χ. στην ηπατική ή νεφρική λειτουργία, κίνδυνοι που βαρύνουν τη χρήση των φαρμάκων της κλασικής ιατρικής σε άλλοτε άλλο βαθμό.

Η αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής σε παθήσεις στις οποίες η κλασική-συμβατική θεραπευτική δεν διαθέτει τρόπο αντιμετώπισης παρά μόνον συμπτωματική αγωγή. Η ολιστική αντιμετώπιση κάθε ασθενή επιτρέπει τη θεραπεία νόσων για τις οποίες μέχρι στιγμής η κλασσική ιατρική δεν διαθέτει κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο. Παραδείγματα αποτελούν η προδιάθεση για υποτροπιάζουσες λοιμώξεις, πολλές ιογενείς λοιμώξεις για τις οποίες δεν υπάρχει συμβατική θεραπεία. Επίσης, και για πιο σύνθετα ή χρόνια προβλήματα.

Είναι αποδεδειγμένα ασφαλής. Η Ομοιοπαθητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς και στις πλέον ευπαθείς ομάδες πληθυσμού ( βρέφη, υπερήλικες και εγκύους ) χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Η Ομοιοπαθητική αποτελεί την καλύτερη δυνατή πρόληψη, ακόμα και για τις λεγόμενες κληρονομικές επιβαρύνσεις.

Μειονεκτήματα της Ομοιοπαθητικής

Η δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στα χρόνια νοσήματα αρκετές φορές χρειάζεται περισσότερο χρόνο από τα φάρμακα της κλασικής ιατρικής για τις ίδιες παθήσεις, κάτι που ενίοτε είναι δυσάρεστο για τον ασθενή.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα καταστρέφονται εύκολα όταν δεν συντηρούνται σωστά.

Αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής

Όπως και στην κλασική ιατρική και γενικά σε όλες τις θεραπευτικές μεθόδους, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι η ομοιοπαθητική θεραπεύει το 100% των ασθενών που προσφεύγουν στον ομοιοπαθητικό ιατρό. Η δυνατότητα θεραπείας κάθε ανθρώπου ποικίλλει ανάλογα με την πάθηση, τα φάρμακα που αυτός λαμβάνει, τη γενικότερη κατάσταση του οργανισμού του, καθώς και την ικανότητα του θεραπευτή. Η Ομοιοπαθητική όπως κάθε ιατρική θεραπεία δεν είναι πανάκεια. Στατιστικά ένα ποσοστό 80-85% των ασθενών που προσφεύγουν στην Ομοιοπαθητική έχουν καλό έως άριστο αποτέλεσμα.

Νοσήματα και Βλάβες που θεραπεύονται με την Ομοιοπαθητική

Οι παθήσεις και βλάβες, που εξαλείφονται ή βελτιώνονται με την Ομοιοπαθητική, είναι οξείες και χρόνιες. Οι συνηθέστερες είναι οι εξής :

Αλλεργίες, Ρινίτιδες, Χρόνιες και Οξείες Λοιμώξεις (Αμυγδαλίτιδες, Ωτίτιδες, Κυστίτιδες, Προστατίτιδες, Ουρηθρίτιδες, Ερπητικές Λοιμώξεις, Ιώσεις, Γριπώδεις Συνδρομές, Κρυολογήματα), Αδενοειδείς Εκβλαστήσεις ( «κρεατάκια» ), Ίλιγγοι, Βρογχίτιδες, Πνευμονοπάθειες, Γαστρίτιδες, Έλκος Βολβού Δωδεκαδακτύλου, Ευερέθιστο Έντερο, Γαστρεντερίτιδες, Κολίτιδες, Κολικοί, Επώδυνα Σύνδρομα, Κακώσεις και Παθήσεις του Μυοσκελετικού (προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά), Σύνδρομα Καταπόνησης, Αποστήματα, Πολυκυστική Νόσος, Μαστοπάθειες, Μαστίτιδες, Προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο, Υπογονιμότητα, Σεξουαλικές Δυσλειτουργίες, Αναπτυξιακές Διαταραχές, Κατάθλιψη, Αϋπνίες και άλλες διαταραχές του ύπνου, Αγχώδεις Διαταραχές, Μελαγχολία, Κρίσεις Πανικού, Ινομυαλγία, Ψυχική Εξάντληση, Κοινωνική Απομόνωση, Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης, Μείωση Νοητικής Ικανότητας, Σωματική Εξάντληση, Ρευματισμοί, Χρόνια Έλκη, Ημικρανίες, Κεφαλαλγίες, Παχυσαρκία, Νευρογενής Ανορεξία ή Βουλιμία, Δυσανεξίες, Αυχεναλγίες Τάσεως, Νευραλγίες, Ακμή, Δερματοπάθειες, Δερματίτιδες, Νευροδερματίτιδες, Μυρμηγκιές, Αρτηριοσκλήρωση, Προβλήματα των Αδένων, Μεταβολικό Σύνδρομο, Υποτροπιάζοντα Νοσήματα, Χρόνια Νοσήματα, και πολλές άλλες.

iatropedia.gr