Δημοσκόπηση σε 148 χώρες αποδεικνύει ότι η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι το παν για τους πολίτες
Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Υψηλότεροι μισθοί δεν ισοδυναμούν πάντα με καλύτερη ποιότητα ζωής. Και το ότι μια χώρα τα πάει καλά στους παραδοσιακούς οικονομικούς δείκτες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει και ευτυχισμένους πολίτες.
Σε δύσκολους οικονομικά καιρούς, ίσως όλα αυτά ακούγονται κοινότοπες φιλοσοφίες. Δεν είναι, και το αποδεικνύουν οι ίδιοι οι πολίτες – περίπου 150.000 σε 148 χώρες του πλανήτη – που απάντησαν σε απλές ερωτήσεις της εταιρείας δημοσκοπήσεων Gallup.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι φτωχοί Λατινοαμερικανοί είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, σε αντίθεση με τους κατοίκους της ευημερούσας Σιγκαπούρης που βυθίζονται καθημερινά στη μιζέρια τους. Ισοβαθμώντας με τη Μογγολία, το Καζαχστάν, τη Νότια Κορέα και την Τσεχία – στις θέσεις 97 έως 101 – οι Ελληνες δεν είναι οι πιο δυστυχισμένοι. Σίγουρα όμως δεν αντιμετωπίζουν τη δύσκολη καθημερινότητα βλέποντας και τη θετική πλευρά της ζωής: τους καλούς φίλους ή την οικογενειακή θαλπωρή, που για τους Λατινοαμερικανούς είναι παράγοντες άμεσα συνυφασμένοι με την ευτυχία τους.
«Αισθανθήκατε ότι σας σεβάστηκαν χθες;». «Σας αντιμετώπισαν με σεβασμό όλη μέρα χθες;». «Χαμογελάσατε ή γελάσατε αρκετά;». «Μάθατε κάτι καινούργιο ή ασχοληθήκατε με κάτι ενδιαφέρον;». «Ξεκουραστήκατε;». «Διασκεδάσατε;». Κατηγορηματικά «ναι» απάντησε το σύνολο σχεδόν των ερωτηθέντων στον Παναμά, στην Παραγουάη, στο Ελ Σαλβαδόρ, στη Βενεζουέλα, στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, στην Ταϊλάνδη, στη Γουατεμάλα, στις Φιλιππίνες, στον Ισημερινό, στην Κόστα Ρίκα – τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, σύμφωνα με την Gallup. Τα λιγότερα «ναι» δόθηκαν στη Σιγκαπούρη, στην Αρμενία, στο Ιράκ, στη Γεωργία, στην Υεμένη, στη Σερβία, στη Λευκορωσία, στη Λιθουανία, στη Μαδαγασκάρη. Αλλες πλούσιες χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, βρέθηκαν επίσης χαμηλά στην κατάταξη, στην 47η θέση, μαζί με την πάμφτωχη Σομαλιλάνδη, στο Κέρας της Αφρικής.
Και ενώ η περίπτωση του Ιράκ ή της Υεμένης δεν προκαλεί καμία εντύπωση, δεν ισχύει το ίδιο για τη Σιγκαπούρη, μία από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στον κόσμο. «Εργαζόμαστε σαν σκυλιά και παίρνουμε ψίχουλα. Δεν υπάρχει χρόνος για διακοπές ή έστω για χαλάρωση γιατί διαρκώς σκεφτόμαστε το μετά: πότε είναι η επόμενη προθεσμία ή η επόμενη σύσκεψη. Δουλειά και διασκέδαση δεν είναι μοιράζονται δίκαια εδώ», υποστηρίζει ο 33χρονος Ρίτσαρντ Λόου, επιχειρηματίας στη μητρόπολη της Ασίας. Εξίσου παράδοξο είναι και το παράδειγμα της εξαθλιωμένης οικονομικά Παραγουάης, της πολύπαθης Γουατεμάλας (από τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο και τη συνεπακόλουθη εγκληματικότητα), αλλά και του Παναμά.
«Οι πολιτισμικοί παράγοντες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο», επισημαίνει ο κολομβιανός οικονομολόγος Εδουάρδο Λόρα, πρώην επικεφαλής στη Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. «Κάποιοι πολιτισμοί τείνουν να ανταποκρίνονται σε όλα τα προβλήματα με πιο θετικό τρόπο», εξηγεί. Ο Κάρλος Μαρτίνεζ, οικοδόμος από τον Παναμά, γίνεται λίγο πιο σαφής: «Είμαστε άνθρωποι της Καραϊβικής. Μας αρέσει να διασκεδάζουμε, να τρώμε καλά και να ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε».
Σύμφωνα με την έρευνα, το 85% παγκοσμίως αισθάνεται ότι αντιμετωπίζεται με σεβασμό όλη την ημέρα, το 72% χαμογελάει και γελάει πολύ, ενώ μόνο το 43% έμαθε κάτι ενδιαφέρον την προηγουμένη της έρευνας.
