Εκδήλωση 1^ηΣάββατο απόγευμα

, ο ωροδείκτης είχε φτάσει ασθμαίνοντας στο 5 και ο λεπτοδείκτης υπολειπόταν δύο –τρείς γραμμούλες για να φτάσει στο 12 και ο χώρος της Παιδικής Βιβλιοθήκης είχε πλημμυρίσει από χαρούμενα ξεφωνητά και έντονα ζουζουνίσματα. Δεκαπέντε (15) παιδιά, ηλικίας 6 έως 11 χρονών είχαν καθίσει στις μικρές καρεκλίτσες, γύρω από τους δύο μεγάλους σοφράδες. Έτσι η όποια αγωνία των διοργανωτών είχε εξανεμισθεί.

«Τα διατροφοζουζουνίσματα», είχαν τις προδιαγραφές από την αρχή, ότι θα είναι μία από τις πιο επιτυχημένες εκδηλώσεις!

Ο μαγνήτης, που προσέλκυσε στην Βιβλιοθήκη, παιδιά και γονείς, άκουγε στο όνομα Σοφία Μπάμπου.

Και πραγματικά, η Σοφία μ’ ένα μαγικό τρόπο: με τις αρμονικές κινήσεις της, με το χαμόγελό της, με την όμορφη άρθρωση της, τη δροσερή φωνή της, άνοιξε άλλη μια πορτούλα και μας έβαλε στο χώρο του παραμυθιού.

Σταμάτησαν τα ζουζουνίσματα και όλοι προσηλωθήκαμε στα χείλη της για να ρουφήξουμε το μέλι των λέξεων από την αφήγηση της.

Καθισμένος κι εγώ, στο πιο μικρό καρεκλάκι της συντροφιάς, ένοιωσα έστω και για λίγο να απεκδύομαι την ηλικία μου και να γίνομαι αναπόσπαστο κομμάτι της ξένοιαστης παρέας. Και για να μην αισθάνομαι ξένος και παράδοξος στην παιδική συντροφιά τους συστήθηκα: « Με φωνάζουνε Σίμο και θέλω να γίνω φίλος σας». Κάποια από τα παιδιά χαμογέλασαν, με δυσπιστία, αλλά όλα μαζί, βλέποντας την  ειλικρινή μου κατάθεση, αποδέχτηκαν την φιλία μου.

Για πρώτη φορά βρέθηκα σ’ ένα ενεργητικό παραμύθι. Μετά από την μαγική αφήγηση, ανεπαίσθητα, τα παιδιά είχαν μετατραπεί σε εργατικές μελισσούλες που συνέχισαν την ύφανση του παραμυθιού. Πήραν τις κόλλες με τους απεικονισμένους πυραμιδοσκελετούς και ζωγράφισαν πάνω τους ομάδες τροφών. Και προς έκπληξη όλων μας, συλλέξαμε για λογαριασμό της Βιβλιοθήκης 15 έτοιμες προτάσεις με ομάδες τροφών υγιεινής διατροφής. Εκείνο που ήταν το πιο εντυπωσιακό, ήταν, όταν το καθένα χωριστά ζωγράφισε το πιάτο του, με τις τροφές της προτίμησης του. Στο χαρτί απεικονίσθηκαν παντοειδείς λιχουδιές και σε πολλά πιάτα, τα φαγητά ξεχείλιζαν από το υπερβολικό τους φορτίο. «Το πολύ φαγητό περιορίζει τη διάθεση για παιχνίδι», είπε με χάρη η Σοφία, « το μέτρο, μας χορταίνει και μας δίνει δύναμη». Και τα παιδιά ζωγράφισαν τους φαγητό- ήρωες που έτυχε να συναντήσουν σε προηγούμενα παραμύθια: την κυρία Λίτσα τη Φραουλίτσα, την Κοκκινοσκουφίτσα, Είχε μια χοντρή κοιλίτσα, Αλλά ήταν Ζουμερίτσα, Και αρέσει στα κορίτσια

Όλο, το ζωντανό παραμυθοπαιχνίδι, που μετέτρεψε τα παιδιά σε ενεργούς συνδιαμορφωτές του, στηρίχθηκε στη διασκευή των ιστοριών: « Οι θησαυροτροφές», «Ο Δημήτρης και η Φιφή κάνουν λάθος διατροφή» και « Το φαγητό δεν είναι μόνο για να χορταίνουμε».

Ο επίλογος, έχει τους λόγους του για να μείνει ανεξίτηλος στην μνήμη των παιδιών. Άκουσαν τρία όμορφα διατροφοποιηματακιά, από τις εμπνεύσεις της Σοφίας και αμέσως μετά με την συμμετοχή της βιβλιοθηκονόμου Γεωργίας Κοπάνου και της κυρίας Δέσποινα Κάκκαρου, τα παιδιά κατασκεύασαν το καθένα το δικό του πυραμιδοκουτσό! Και κάνοντας κουτσό έφυγαν με χαμόγελα, ζουζουνίσματα και γνώσεις. Γνώσεις πολύτιμες, που πιστεύουμε ότι θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση τους σε επιλεκτικές μελισσούλες, ώστε να επιλέγουν την τροφή για το διατροφικό τους τραπέζι.

Σίμος Ζαγκανίκας