Τον δρόμο κατά των εισπρακτικών εταιριών, αλλά και των παράνομων πρακτικών που χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια, ακόμα και για ανύπαρκτες οφειλές, άνοιξε πολίτης που πέτυχε ιστορική νίκη, με την βούλα του Ειρηνοδικείου Αθηνών.

Συγκεκριμένα, το δικαστήριο, με την υπ’ αριθμ. 3383/2012 απόφαση, επιδίκασε αποζημίωση 3.000 ευρώ στον δικηγόρο Λάμπρο Ντουματσά, κρίνοντας ότι τα συνεχή και προσβλητικά τηλεφωνήματα που δεχόταν από εισπρακτική εταιρία, για ανύπαρκτη οφειλή του, συνιστούν προσβολή για την προσωπικότητά του.

Σε αποκλειστικό δημοσίευμά της η εφημερίδα “Δημοκρατία της Κυριακής“, αναφέρεται και η αιτιολόγηση της απόφασης του δικαστηρίου.

Με βάση αυτή, “η προσβολή στην προσωπικότητα θα αναγνωριζόταν ακόμα και αν η οφειλή ήταν υπαρκτή”.

Με άλλα λόγια, οι εισπρακτικές εταιρίες δεν δικαιούνται να πιέζουν παράνομα τους πολίτες, ακόμα και στην περίπτωση που εκείνοι πράγματι έχουν οφειλές προς κάποια τράπεζα.

“Η απόφαση αυτή δικαιώνει κάθε πολίτη που υφίσταται την αφόρητη πίεση των εισπρακτικών εταιριών”, δήλωσε στην “Κυριακάτικη Δημοκρατία” ο κ. Ντουματσάς.

“Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι ακόμα κι αν κάποιος συναλλασσόμενος με τράπεζα οφείλει σε αυτή κάποιο χρηματικό ποσό, δεν πρέπει να ανέχεται την από πλευράς της τράπεζας ή της εισπρακτικής παράνομη επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων ή προσβλητική συμπεριφορά.

Οι καθημερινές τηλεφωνικές ενοχλήσεις ή με αγενή τρόπο υπενθύμιση της ύπαρξης οφειλών, οι κλήσεις σε τηλεφωνικούς αριθμούς της εργασίας τους ή η ενημέρωση τρίτων προσώπων για οφειλές των πελατών τραπεζών είναι ξεκάθαρα παράνομες.

Tο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, που αφήνει μεγάλο περιθώριο στις εισπρακτικές εταιρείες να προβαίνουν σε συνεχείς και συχνότατες τηλεφωνικές επικοινωνίες, πρέπει να επανεξεταστεί”, σημειώνεται χαρκατηριστικά στο δημοσίευμα.

Το χρονικό του Γολγοθά για χρέη 1.100 ευρώ

Στις 29 Δεκεμβρίου του 2009, κατά τη διάρκεια απουσίας του από το δικηγορικό του γραφείο στην οδό Πανεπιστημίου, άγνωστος μπήκε σε αυτό και έκλεψε τον χαρτοφύλακα του κ. Ντουματσά, μέσα στον οποίο είχε μεταξύ άλλων και την πιστωτική του κάρτα.

Την ίδια ημέρα κιόλας, ο δικηγόρος ειδοποίησε τηλεφωνικά τον αρμόδιο υπάλληλο της τράπεζας που είχε εκδώσει την πιστωτική κάρτα και ζήτησε την ακύρωσή της.

Ο υπάλληλος μάλιστα τον διαβεβαίωσε πως καμία ανάληψη δεν είχε γίνει στο μεταξύ από τον τραπεζικό λογαριασμό με τον οποίον ήταν συνδεδεμένη η κλαπείσα κάρτα του. Παράλληλα, ο κ. Ντουματσάς μετέβη στο Τμήμα Ασφαλείας Εξαρχείων όπου και δήλωσε την κλοπή.

Προς μεγάλη του έκπληξη, όμως, μετά από τέσσερις μήνες περίπου, υπάλληλος εισπρακτικής εταιρείας τηλεφώνησε στον κ. Ντουματσά και τον ενημέρωσε ότι οφείλει στην τράπεζα το ποσό των 1.100 ευρώ, από αναλήψεις που είχαν γίνει με την κλαπείσα πιστωτική του κάρτα.

Αφού τηλεφώνησε στην τράπεζα για να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός αυτό, υπέβαλε στη συνέχεια αίτηση αμφισβήτησης της εις βάρος του οφειλής – όπως ακριβώς τον συμβούλευσε να κάνει ο υπάλληλος της τράπεζας με τον οποίο συνομίλησε.

Παρά το γεγονός ότι  εξήγησε στους υπαλλήλους της εισπρακτικής ακριβώς τι είχε συμβεί, συνέχισε να δέχεται καταιγισμό τηλεφωνημάτων από αυτούς, οι οποίοι με πιεστικό και αγενέστατο τρόπο του ζητούσαν να καταβάλει το ποσό στην τράπεζα.

Η κατάσταση μετά από λίγες ημέρες έγινε αφόρητη, καθώς η εισπρακτική τηλεφωνούσε εκτός από το κινητό και στο δικηγορικό του γραφείο, την ώρα που βρισκόταν εκεί και συζητούσε με πελάτες για υποθέσεις τους.

Σε μία μάλιστα περίπτωση το τηλέφωνο του γραφείου απάντησε τρίτο πρόσωπο – συνεργάτης του, τον οποίο οι θρασύτατοι υπάλληλοι της εισπρακτικής ενημέρωσαν – ως μη όφειλαν – πλήρως για τη δήθεν οφειλή και από τον οποίο απαίτησαν να προτρέψει τον κ. Ντουματσά να εξοφλήσει την (εντελώς παράλογη) απαίτηση της τράπεζας.

Αγανακτισμένος ο κ. Ντουματσάς πήρε τηλέφωνο ο ίδιος στην εισπρακτική  για να βρει επιτέλους το δίκιο του.

Ο ένας, όμως, μετά τον άλλο οι υπάλληλοι με τους οποίους μίλησε δήλωναν αναρμόδιοι/

Όταν τελικά κατάφερε να επικοινωνήσει με την προϊσταμένη της εισπρακτικής, εκείνη τον πληροφόρησε ότι είναι πολιτική της τράπεζας και της εισπρακτικής η συνεχής και επί ένα τρίμηνο όχληση –στην πράξη ενόχληση- του οφειλέτη.

Ο κ. Ντουματσάς, που κατά το παρελθόν δεν είχε το παραμικρό χρέος προς οποιονδήποτε, κατέθεσε αγωγή στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, καταγγέλλοντας την προσβλητική και παράνομη συμπεριφορά της εισπρακτικής εταιρίας και ζητώντας χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη από την συμπεριφορά αυτή.

Το δικαστήριο απέρριψε την ένσταση για αοριστία που υπέβαλε η εισπρακτική και δικαίωσε τελικά τον ενάγοντα.