Μέσα στη μεγάλη κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας η τρομακτική άνοδος της τιμής του πετρελαίου δημιουργεί μεγάλη ζήτηση σε οικονομικές πηγές ενέργειας. Μέσα στην αλαζονεία και στον πανικό που κατέχει σε όλους η οικονομική κρίση και χωρίς να υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο για την διαχείριση του δάσους γίνονται ανεξέλικτη κοπή δένδρων μεγάλων σε ηλικία, μνημεία πολλές φορές του δάσους χωρίς φραγμούς και χωρίς συνείδηση. Αυτό πρέπει να σταματήσει! Οι οργανωμένες κοινωνίες πρέπει να σκέφτονται , να σχεδιάζουν πως θα αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους εξελίξεις.

Μετά τον Καλλικράτη οι δήμοι έχουν εξελιχθεί σε τοπικές αυτόνομες κοινωνίες οι οποίες έχουν τη δυνατότητα σε κατά τόπους συνοικίες να κάνουν έρευνα, εγκαίρως και να εντοπίσουν τι ανάγκες σε ξύλο υπάρχει από τις οικογένειες που μένουν. Αφού προσδιορίσει τις ανάγκες, να καθορίσει συνεργεία κοπής, σημεία που θα κόβουν ξύλα χωρίς να καταστρέφουν εντελώς το δάσος αλλά να το ανανεώνουν και να ακολουθεί η δενδροφύτευση, ώστε μέσα σε μια 10ετια – 15ετια να υπάρχει αναπαραγωγή και αειφορία.

Μέσα από αυτή την κίνηση θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα επιτευχθεί η προστασία του δάσους. Θα κάνει εγκαίρως ενημέρωση σε όλους τους πολίτες ότι δεν θα μπορεί κανείς να κόβει ανεξέλικτα, με σκληρές ποινές τιμωρίας. Τα ξύλα που θα μπορεί να αγοράσει ο πολίτης θα είναι σε χαμηλές τιμές και στις οποίες θα υπολογίζεται το κόστος ξύλευσης αλλά και αναδάσωσης. Με αποτέλεσμα θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε περιοδικές θέσεις εργασίας και ταυτοχρόνως πυροπροστασία.

Θα μπορούσε να γίνει και συνεργασία με το Δασαρχείο. Μ΄ αυτή τη σωστή οργάνωση θα σταματήσουν οι επιτήδειοι και ο δήμος θα αποκτήσει δύναμη.

Και μην μπει ο δήμος στη λογική «α κρίμα στο χωριό ο Παππούς και η γιαγιά» γιατί εκείνοι πληρώνουν παραπάνω στους επιτήδειους που κόβουν λαθραία τα ξύλα και τους τα πουλάνε.

Γρεβενά 10 Οκτωβρίου 2012
Για την Περιβαλλοντολογική
Γιώργος Νταγκούμας