Η ελληνική κυβέρνηση, εκτός από την επιμήκυνση, θα πρέπει να κινηθεί παράλληλα και σε δύο άλλες κατευθύνσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με το Μνημόνιο και η δεύτερη με την έξοδο από την ύφεση. Από τα αποτελέσματα στους δύο αυτούς τομείς θα κριθεί και η τύχη της χώρας το επόμενο διάστημα.

Οι εταίροι λένε ότι το Μνημόνιο έχει εκτροχιαστεί εξαιτίας των εκλογών και πως θα πρέπει να επιστρέψει στις ράγες προτού εξεταστεί και ικανοποιηθεί οποιοδήποτε ελληνικό αίτημα. Το πρόγραμμα εκτροχιάστηκε, αλλά αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στις εκλογές, που έπαιξαν ρόλο, αλλά όχι καθοριστικό.

Άλλωστε, πόσες φορές εκτροχιάστηκε το πρόγραμμα από τον Μάιο του 2010 που μπήκαμε σε Μνημόνιο και κάθε φορά λαμβάναμε διορθωτικά μέτρα; Δεν είχαμε εκλογές τότε και όμως το πρόγραμμα έβγαινε εκτός πορείας. Άρα δεν φταίνε οι εκλογές αλλά η «συνταγή» των εταίρων μας είναι που μας έχει οδηγήσει στο σημερινό φαύλο κύκλο.

Συνεπώς, αυτό που πρώτα πρέπει να κάνει -και άμεσα- η κυβέρνηση είναι να αντικαταστήσει μέτρα που ευθύνονται για την ύφεση σε μεγάλο βαθμό με άλλα ισοδύναμου αποτελέσματος που θα έχουν μικρότερες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Δεν είναι εύκολη η αναζήτηση αυτών των μέτρων, ωστόσο είναι απολύτως αναγκαία και το θετικό στοιχείο είναι πως η Τρόικα πλέον θα μπορούσε να τα δεχθεί.

Το δεύτερο αφορά την ανάπτυξη. Οι εταίροι μας έδωσαν πολλές υποσχέσεις τους τελευταίες μήνες, όμως ήρθε η ώρα να τους πιέσουμε για να τις τηρήσουν. Την άνοιξη ενέκριναν την πρωτοβουλία του Ζοζέ-Μανουέλ Μπαρόζο, ενώ κάποιοι μίλησαν για «Σχέδιο Μάρσαλ». Μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά δεν παίρνουμε ούτε τα κοινοτικά κονδύλια που μας ανήκουν.

Στις αρχές της άνοιξης εγκρίθηκε ο νέος κοινοτικός μηχανισμός για τη στήριξη των ΜμΕ, ενώ η Κομισιόν μάς έλεγε ότι από τον Μάιο θα εισέρρεαν στη χώρα οι πρώτες χρηματοδοτήσεις. Βρισκόμαστε στα μέσα Ιουλίου και μέχρι τώρα δεν έχει φτάσει υπό μορφή δανείων στις ΜμΕ ούτε ένα ευρώ.

Η προηγούμενη κυβέρνηση έλεγε ότι το αργότερο στο τέλος του καλοκαιριού θα επαναρχίσουν οι εργασίες στους τέσσερις μεγάλους αυτοκινητοδρόμους. Τώρα έχουμε πάει στο τέλος του χρόνου, χωρίς και αυτή η προθεσμία να είναι εξασφαλισμένη. Όταν ένα μικρό οδικό έργο 250 εκατ. ευρώ, η επέκταση του αυτοκινητόδρομου που θα συνδέει την Τρίπολη με την Καλαμάτα και τη Σπάρτη, δημιουργεί 6.000 θέσεις απασχόλησης κατά την κατασκευή, η επανέναρξη των έργων και στους τέσσερις μεγάλους αυτοκινητοδρόμους θα έφερνε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης.

Τον Νοέμβριο του 2011 η τότε κυβέρνηση και η Κομισιόν συμφώνησαν σε έναν κατάλογο 181 έργων άμεσης προτεραιότητας. Πέρασαν 9 μήνες και από αυτά τα 181 έργα εγκρίθηκαν και υλοποιούνται τα 16! Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μία περίοδο που η συνολική ανεργία στη χώρα έφτασε το 22,5% και στους νέους το 51,5%. Χωρίς αποτελέσματα στους δύο παραπάνω τομείς τις επόμενες εβδομάδες, όσες επιμηκύνσεις και αν μας δώσουν, η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από το σημερινό αδιέξοδο.

Νίκος Μπέλλος για τον Τύπο της Κυριακής