Του Γιώργου Χαρβαλιά

Θα πρέπει να αντιληφθούν εγκαίρως οι δανειστές μας, πώς μια χρονική παράταση δύο ετών στην προσέγγιση των δημοσιονομικών στόχων του μνημονίου, που ετοιμάζονται με το…ζόρι να μας δώσουν, δεν φτάνει για να καταστήσει ρεαλιστική την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους.

Όχι ότι η παράταση από μόνη της είναι κακό πράγμα για έναν δανειολήπτη. Το αντίθετο θα έλεγα, αφού μειώνει και το ποσό των δόσεων. Απλώς είναι ανώφελη όταν ο οφειλέτης, δεν μπορεί εξ αντικειμένου να αποπληρώσει το χρέος του…

Στην περίπτωση της Ελλάδας, παράταση, χωρίς δραστική αλλαγή της συνταγής του μνημονίου, συνιστά μια ανούσια παραχώρηση εκ μέρους των δανειστών. Ανούσια, όχι από πλευράς κόστους, αφού θα αναγκαστούν να ρίξουν επιπροσθέτως από 16-28 δις στην ελληνική «μαύρη τρύπα» του δανεισμού, αλλά ανούσια από πλευράς αποτελέσματος, καθώς η Ελλάδα όλο και θα αποκλίνει από τους στόχους της δημοσιονομικής της προσαρμογής, για την οποία υποτίθεται μπήκε στο μνημόνιο.

Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Σε συνθήκες εφιαλτικής ύφεσης, με δραματική υστέρηση εσόδων και δείκτες ανεργίας κατοχικής περιόδου, δεν περιμένει κανείς να μειωθεί στα σοβαρά το έλλειμμα που ως γνωστόν προσδιορίζεται ως κλάσμα στο ΑΕΠ το οποίο κατακρημνίζεται μέρα με τη μέρα. Επιπλέον η επαχθής φορολόγηση δεν θα είναι από ένα σημείο και πέρα σε θέση να εξυπηρετηθεί, καθώς…ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.

Το σκηνικό αυτό αν συνεχιστεί(και θα συνεχιστεί στο βαθμό που δεν μεταβάλλεται η γενικότερη φιλοσοφία του μνημονίου), οδηγεί σε μία μαθηματική βεβαιότητα. Ότι η Ελλάδα…και να χτυπιέται, δεν θα καταφέρει να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα και επομένως δεν θα καταφέρει ποτέ να βγεί στις αγορές για να δανειστεί λεφτά σε λογικά επιτόκια.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι απλούστατα οι δανειστές της Τρόικας ρίχνουν τα λεφτά τους στο βρόντο και η χώρα μας θα χρειάζεται συνεχώς ανανεώσεις και επεκτάσεις των μνημονίων, καθώς θα αδυνατεί να προσεγγίσει τους στόχους που έχουν θέσει οι…σοφοί του ΔΝΤ.

Το αδιέξοδο είναι τόσο εμφανές που είναι αδύνατο να μην το έχουν αντιληφθεί οι ξένοι. Οπότε δύο τινά μπορούν να συμβούν: Είτε μαζί με την παράταση να επιτρέψουν στην νέα κυβέρνηση Σαμαρά μία δραστική ελάφρυνση της φορολογίας που θα τονώσει την αγορά, είτε να επιμείνουν στο δόγμα της «ανταγωνιστικότητας» μέσω καταβαράθρωσης εργασιακών σχέσεων και βιοτικού επιπέδου, οδηγώντας την ετοιμοθάνατη ελληνική οικονομία ταχύτατα στο μοιραίο.

Στην απευκταία αυτή περίπτωση, θα επιβεβαιωθεί ο φόβος( ή η…ελπίδα) όλων εκείνων που υποστηρίζουν ότι οι Γερμανοί έχουν ήδη ξεγράψει την Ελλάδα και ψάχνουν άλλοθι για να της τραβήξουν την πρίζα προς παραδειγματισμό, ισχυριζόμενοι ότι(άκουσον-άκουσον)δεν εφαρμόζει «εκ προθέσεως» το πρόγραμμα του μνημονίου.

Το αποτέλεσμα σε αυτή τη μοιραία εκδοχή, είναι προδιαγεγραμμένο: Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα επιστρέψει στη δραχμή και οι Γερμανοί θα χάσουν τα λεφτά που δάνεισαν. Εκτός κι αν περιμένουν ότι θα τους επιστραφούν σε…ευρώ, όπως τους έταξε, πριν ακόμη την υπογραφή της δανειακής συμφωνίας από το βήμα της ελληνικής βουλής, ο αλήστου μνήμης Παπαδήμος…

Τύπος της Κυριακής