Λίγοι φοβούνται ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα καταγγείλει μονομερώς το μνημόνιο αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Αν δεχθούμε ότι ο Αλέξης αντιγράφει τον Ανδρέα Παπανδρέου, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα επιχειρήσει να τον αντιγράψει σε όλα. Και προτού φτάσουμε στη μοιραία γνωριμία με κάποια ζουμερή αριστερή αεροσυνοδό της νέας κρατικής Ολυμπιακής που αναμφισβήτητα θα επανιδρυθεί, ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να κάνει με το μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και το ευρώ ό,τι έκανε ο Ανδρέας με τις βάσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ.
Υπάρχουν όμως ορισμένες κρίσιμες «λεπτομέρειες». Καθώς όλοι οι οικονομικοί δείκτες χειροτερεύουν δραματικά, δεν αποκλείεται σε λίγες ημέρες να καταστεί σαφές ότι το τραπεζικό σύστημα και ο προϋπολογισμός βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση σε σύγκριση με τις προβλέψεις του Μαρτίου επάνω στις οποίες «χτίστηκε» το αναθεωρημένο μνημόνιο. Ενδεχομένως λοιπόν να χρειάζονται μεγαλύτερες κεφαλαιακές ενισχύσεις από τον Μηχανισμό Στήριξης απλώς και μόνο για να τηρηθεί ένα μνημόνιο που κατά τα άλλα θεωρούμε απεχθές…
Σύμφωνα με σοβαρούς οικονομικούς εγκεφάλους, η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη μπορεί μόνον να εξασφαλιστεί μέσα από μια πολιτική συμφωνία της Αθήνας με τους εταίρους της για γενναιότερη υποστήριξη του τραπεζικού συστήματος και ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή σε συνδυασμό με την εξασφάλιση ενός αναπτυξιακού προγράμματος ύψους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Μόνο μια τέτοια πρωτοβουλία θα ενεργοποιήσει εκ νέου τη δυνατότητα του τραπεζικού συστήματος να υποστηρίξει την οικονομική ανάπτυξη και θα ακυρώσει τις προσδοκίες πολλών για μια επεισοδιακή επιστροφή σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα που σήμερα ακινητοποιεί κάθε μεταρρύθμιση και ματαιώνει κάθε επένδυση. Μόνο μια τέτοια απόφαση μπορεί να αποτρέψει την κοινωνική έκρηξη, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στη δυνατότητα της χώρας να αποπληρώσει τα νέα δάνεια και να πείσει για την αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων να διατηρήσουν άθικτο το ευρώ.
Πρόκειται για μια παραλλαγή της πολιτικής που εφαρμόστηκε για την ανόρθωση της Δυτικής Γερμανίας μετά το 1945 και τη διάσωση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας μετά το 1989. Ανθρωποι που γνώριζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου επιμένουν ότι μια τέτοια πολιτική συμφωνία θα επιδίωκε σήμερα ο ιδρυτής του ΠαΣοΚ αφού προηγουμένως θα είχε κερδίσει την εξουσία αξιοποιώντας τον θυμό και την αγανάκτηση ενός λαού που έχει υποστεί μια ανελέητη οικονομική, πολιτική και ηθική κακοποίηση από τους συμμάχους του.
Ο κ. Τσίπρας, λοιπόν, αν εκλεγεί, προφανώς θα αποπειραθεί «να το κάνει όπως ο Ανδρέας». Και το ίδιο ισχύει και για τον κ. Αντώνη Σαμαρά. Αν δεν τα καταφέρουν, τότε η Ελλάδα θα επιστρέψει χωρίς να το θέλει στη δραχμή και θα ξαναρχίσει από την αρχή αφού βεβαίως θα έχει χάσει σχεδόν τα πάντα, περνώντας πρώτη μέσα από μια «μαύρη τρύπα» που σύντομα θα απορροφήσει προς ένα άγνωστο μέλλον αρκετούς από τους υπόλοιπους εταίρους και ίσως και το ίδιο το ευρώ.
papadopoulos@dolnet.gr
