Σε λίγες εβδομάδες καλούμαστε να αποφασίσουμε για το μέλλον της χώρας στην πιο κρίσιμη μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία μας. Το εσωτερικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα γίνουν οι εκλογές αντανακλά την περιρέουσα ατμόσφαιρα της  ανασφάλειας, οργής, αγανάκτησης, θυμού και αγωνίας.

Το πολιτικό μας σύστημα για πρώτη φορά έρχεται αντιμέτωπο με το ίδιο του το πεπρωμένο. Η νευρική του κρίση είναι εμφανής σε όλο το φάσμα του, από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά την ώρα που η χώρα έχει ανάγκη πολιτικής σταθερότητας για ένα σωρό λόγους εξωτερικούς και εσωτερικούς, οικονομικούς αλλά και εθνικούς.

Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά της υφιστάμενης πολιτικής κατάστασης διακρίνουμε έναν απίστευτο κατακερματισμό των κομμάτων σε όλο πολιτικό τοπίο. Από τα δεξιά με κυρίαρχη τη Νέα Δημοκρατία έχουμε τους Ανεξάρτητους του Καμμένου, το ΛΑΟΣ, το κόμμα της κας Μπακογιάννη, τη Δράση του Μάνου,  τη Χρυσή Αυγή και το κόμμα εθνικής σωτηρίας( απόστρατοι). Στη συνέχεια έχουμε το ΠΑΣΟΚ (με ότι του έχει απομείνει), το κόμμα του Κουβέλη, της Λούκας και του Καστανίδη,και στην αριστερά το ΣΥΡΙΖΑ, το άρμα του Δημαρά, τους οικολόγους, το ΚΚΕ, το ΕΠΑΜ του Καζάκη, άλλοι αντιμνημονιακοί, οι κυνηγοί ενδεχομένως και άλλοι. Μιλάμε για 12-13 πολιτικούς αρχηγούς και ισάριθμα κόμματα.

Όλος αυτός ο θαυμαστός κόσμος του πολιτικού σκηνικού είναι αφενός μεν δημιούργημα του δικομματισμού που δεν κατάφερε να πείσει τους πολίτες ενώ παράλληλα είναι και μια έκφρασης απόγνωσης των πολιτών και ψηφοφόρων.  Η ψήφος στις εκλογές θα είναι αποτέλεσμα οργής, αγανάκτησης, θυμού για όλα όσα έγιναν και ανασφάλειας για όσα θα γίνουν και αυτά που έρχονται όπως τα αντιλαμβάνεται ο ψηφοφόρος και ο πολίτης της χώρας.  Για ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού η ψήφος θα είναι ψήφος εκδίκησης και όχι προοπτικής και ανάγκης πολιτικής σταθερότητας.

Η παρουσία τόσων πολιτικών κομμάτων στην παρούσα συγκυρία είναι μια έκφραση της βούλησης του λαού μεν αλλά ασυννεοησίας και αστάθειας,δε. Εδώ σ΄ένα σπίτι για παράδειγμα δεν μπορούμε να συννεοηθούμε 2-3 νομματαίοι, σκεφτείτε με τόσους αρχηγούς και προσωπικές ατζέντες πώς να κυβερνηθεί ο τόπος. ‘Ισως αυτό και να είναι και το χαρακτηριστικό της φυλής μας που επαναλαμβάνεται σε κάθε κρίσιμη συγκυρία που όλοι θέλαν να γίνουν αρχηγοί, από το ’21, στον διχασμό, στη δικτατορία του Μεταξά, στον εμφύλιο.

Η ίδια η Παπαρήγα να βγει πρώτο κόμμα πχ και να της λείπουν 3-4 βουλευτές για κυβέρνηση αμφιβάλλω αν θα βρεθεί άλλο αριστερό κόμμα να τη στηρίξει. Εδώ, ο Τσίπρας έκανε μια έξυπνη κατά την άποψή μου, πρόταση για κοινή κάθοδο εκπροσώπων αριστερών κομμάτων στις μονοεδρικές, που είναι υπόθεση 8 έδρες την ώρα που το πρώτο κόμμα θα πάρει μπόνους 50 και «έπεσε σε  τοίχο» από τα άλλα αριστερά, αδελφά και αντιμνημονιακά κόμματα.

Και σαν να μην έφταναν αυτά ο παραλογισμός βασιλεύει σε όλο του το μεγαλείο. Εν΄όψει Πάσχα απεργούν οι ναυτεργάτες, οι οδηγοί ΚΤΕΛ, ακυρώνεται όλη οικονομική κίνηση της περιόδου και μετατρέπεται η κοινωνία σε μια συνεχόμενη κατάσταση νευρικού κλονισμού και σοκ. Οι δημοσκόποι έχουν τρελαθεί με τις πολιτικές τοποθετήσεις που δεν ανιχνεύονται στο βαθμό που θέλουν και πάει λέγοντας.

‘Όλα τα παραπάνω μπορεί να οδηγήσουν  στην απώλεια πολιτικής σταθερότητας τη στιγμή που είμαστε στη μέση μιας δύσκολης διαδρομής στην οικονομία, στα δάνεια και στο στοίχημα για ανάπτυξη που για να γίνει πράξη απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σταθερότητα της χώρας και η συνοχή της κοινωνίας.

Διεθνές περιβάλλον

Η  Ελλάδα καλώς η κακώς βρίσκεται σε μια γειτονιά του κόσμου που γίνονται πολλά πράγματα που έχουν ευρύτερες γεωπολιτικές παραμέτρους και συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο που είχε ενάμιση χρόνο να σχηματίσει κυβέρνηση επειδή δεν τα βρίσκαν οι Βαλώνοι με τους Φλαμανδούς, ούτε Ισλανδία και Ιρλανδία που ζουν στον μικρόκοσμό τους. Στην περιοχή μας αυτή την περίοδο κυοφορούνται και ζυμώνονται εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά το χάρτη της περιοχής από τη Μεσόγειο έως την Κεντρική Ασία για τις επόμενες δεκαετίες. Κύρια χαρακτηριστικά των εξελίξεων είναι:

– Ζητήματα  ενέργειας (αγωγοί, φυσικό αέριο και πετρέλαιο Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου)

–Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και μια πάρα πολύ πιθανή επέμβαση της δύσης και του Ισραήλ που θα μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες οικονομικές αλλά και πολεμικές. Σ΄αυτήν την περίπτωση μπορεί να μιλάμε και για πάνω από 200 δολ. το βαρέλι

–Η σταθερότητα και συνοχή της Τουρκίας που αυτοεγλωβίζεται σταδιακά σε πολεμική κρίση με Συρία, Ιράν, ενδεχόμενη αυτονόμηση Κουρδιστάν, Ρωσικής πίεσης από Βορρά στη Γεωργία και Αζερμπαϊτζάν με το μισό στρατιωτικό κατεστημένο στους διαδρόμους των δικαστηρίων και ένα άρωστο ηγέτη με καρκίνο.

–Η εμπλοκή τεράστιων αμερικανικών δυνάμεων, σε μια προεκλογική χρονιά για τον Ομπάμα

–Η νέα κρίση με τους πυραύλους της Βόρειας Κορέας που θα συμπαρασύρει και την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Ν. Κορέα

Η Μεσόγειος και η χώρα μας είναι σ΄αυτή την ιστορική φάση ένα πέρασμα προς το κέντρο των παγκόσμιων γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Ότι έγινε το 1989-90 στην Αν. Ευρώπη μπορεί να γίνει τώρα στη Μ. Ανατολή και Κεντρική Ασία, όχι όμως αναίμακτα. Σ΄αυτήν λοιπόν τη φάση φανταστείτε μια χώρα να «βολοδέρνει» μέσα στην πολιτική αστάθεια και να παραπαίει. Θα είναι άλλος ένας παράγοντας αστάθειας για τις εξελίξεις στην περιοχή που μπορεί να αποδειχθεί είτε μοιραίος για τα ελληνικά συμφέροντα και το μέλλον μας ή παράγοντας ευκαιρίας να ενδυναμώσουμε τη θέση μας στα μελλούμενα και σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Στις κρίσεις υπάρχουν οι ευκαιρίες και αναδεικνύονται νέοι ηγέτες.

Ας ευχηθούμε το θείο Φως της Αναστάσεως  που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες να δώσει ελπίδα, φώτιση, υπομονή  και προοπτική στη χώρα μας και το λαό της.

Καλό Πάσχα

*Γιάννης  Μήτσιου, Πολιτικός επιστήμονας -διεθνολόγος , παν/μιου Northeastern Βοστώνης