Δευτέρα τρεισήμισι το μεσημέρι…

Στο κουρέα. Συζητούσαμε … όπως όλοι οι έλληνες την τραγική οικονομική κατάσταση, την πολιτική επικαιρότητα κλπ. Ο κουρέας μου στηρίζει μπακογιάννη, ή μάλλον την στήριζε μέχρι την τελευταία φορά πού με κούρεψε, γιατί σε τούτη τη φορά μου τα άλλαξε.

Μαύρο σε όλους. Δεν πάω να ψηφίσω κανέναν μου λέει και η κουβέντα άναψε…

Τέλος το κούρεμα βγάζω να τον πληρώσω.

Βάζω το χέρι στη τσέπη μου και βγάζω χρήματα.

Ανάμεσα στα χαρτονομίσματα διακρίνω ένα δεκάευρο, όπου επάνω του ήταν γραμμένο το εξής:

ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ 8/6/04  και ακολουθεί η υπογραφή και το όνομα αυτού πού το έγραψε.

Το δείχνω του κουρέα μου αμέσως. Είδες.. όλη η πορεία μας είναι πάνω σε αυτό το δεκάρικο.

Τι εννοείς;  Το κοιτά..

Δες τι γράφει επάνω.

Το διαβάζει..

Είδες του λέω?? Κάποιος άνοιξε μία επιχείρηση. Δες πότε. Λίγο πριν τους ολυμπιακούς αγώνες.. πίστεψε στην Ελλάδα, στους αρχηγούς μας, τους πολιτικούς. Επένδυσε. Καρδιοχτύπησε, τα είδε όλα και στο τέλος χρεοκόπησε. Ακόμα και αυτό το δεκάρικο το έριξε στην αγορά…. Σιωπή…

Έφυγα με καθαρό σβέρκο από το κούρεμα αλλά με μία μελαγχολία… αγάντα μωρέ…

Λευτέρης Κεχαγιόγλου