Πριν από 4 δις έτη ο Αρης διέθετε μαγνητικό πεδίο παρόμοιο με εκείνο της Γης. Κάτι όμως προκάλεσε την «απενεργοποίησή» του αφήνοντας τον  πλανήτη απροστάτευτο στην καταστροφική ακτινοβολία του Ήλιου. Αμερικανοί επιστήμονες ρίχνουν στο τραπέζι μια νέα θεωρία σύμφωνα με την οποία το μαγνητικό πεδίο του Αρη είχε τη τύχη των… δεινοσαύρων στη Γη, το εξαφάνισε ένας γιγάντιος αστεροειδής που προσέκρουσε στον κόκκινο πλανήτη.

Το «ανάποδο» Εβερεστ

Ο κρατήρας Hellas Planitia στον Αρη έχει διάμετρο περίπου δύο χιλιομέτρων, βάθος περίπου δέκα χλμ και είναι προϊόν της πτώσης ενός γιγάντιου αστεροειδούς. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Johns Hopkins πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες έδειξαν ότι η πτώση του αστεροειδούς προκάλεσε μια αλυσιδωτή αντίδραση στις γεωλογικές διεργασίες στο εσωτερικό του Αρη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πρόσκρουση του αστεροειδούς είχε καταστροφική επίδραση στη ροή των λιωμένων πετρωμάτων στο υπέδαφος η οποία παράγει το μαγνητικό πεδίο.

Ο δορυφόρος Mars Express που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη και τον μελετά κατέγραψε μια εικόνα από την ανατολική πλευρά του κρατήρα Hellas.

Ο μαγνητικός διακόπτης

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πτώση του αστεροειδούς έκλεισε τον «διακόπτη» του μαγνητικού πεδίου. Συμπληρώνουν όμως ότι, αν δεν σημειωνόταν κάποιο άλλο ανάλογο συμβάν μετά από διάστημα 100 εκατομμυρίων ετών, ο γεωλογικός μηχανισμός του Αρη θα έπαιρνε και πάλι μπροστά και το μαγνητικό πεδίο θα έκανε ξανά την εμφάνισή του.

Όμως στον Άρη κάθε 25 εκατομμύρια έτη πέφτουν αστεροειδείς με διάμετρο γύρω στα δύο χιλιόμετρα. Έτσι οι γιγάντιοι αστεροειδείς που έπεσαν στον Αρη μετά από εκείνον που δημιούργησε τον Hellas Planitia φρόντισαν ώστε να κρατήσουν μόνιμα εκτός λειτουργίας το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη η ύπαρξη του οποίου πιθανώς να είχε επιτρέψει και την ανάπτυξη συνθηκών ευνοϊκών για τη ζωή.