Η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η πτώση εισοδημάτων και τιμών σε όλο το φάσμα της οικονομίας, ήταν το βασικό ζητούμενο των δανειστών μας από την πρώτη στιγμή, που υπογράφηκε το μνημόνιο, το Μάιο του 2010.

Σε αυτή την κατεύθυνση, άρχισε η εφαρμογή μιας πολιτικής οριζόντιων μειώσεων σε μισθούς – κατ΄ αρχάς στο Δημόσιο – και σε συντάξεις και – σχεδόν δύο χρόνια μετά – στον ιδιωτικό τομέα, με τις γνωστές παρεμβάσεις στους κατώτατους μισθούς και σε βασικούς όρους των συλλογικών συμβάσεων.

Ο στόχος ήταν αυτό να επιφέρει πτώση της κατανάλωσης, ώστε να υποχωρήσουν και οι τιμές βασικών προϊόντων και υπηρεσιών. Το θέμα είναι αν έγινε αυτό.

Σε βασικά προϊόντα, όχι ή με πολύ αργούς ρυθμούς, για διάφορους λόγους, σε κάποια άλλα – κυρίως σε υπηρεσίες, που δεν είναι πρώτης ανάγκης –, με ταχύτερους.

Από τους βασικούς, όμως, και σημαντικούς κλάδους, όπου η τρόικα θεωρεί ύψιστης σημασίας την πτώση των τιμών, είναι η αγορά του real estate. Οι δανειστές μας εκτιμούν ότι στο συγκεκριμένο κλάδο οι αποτιμήσεις πρέπει να υποχωρήσουν πρώτα απ΄ όλα.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για το γεγονός πως οι τιμές πώλησης και τα ενοίκια δεν έχουν πέσει ανάλογα με το κούρεμα των αποδοχών των φορολογουμένων.

«Πώς είναι δυνατόν να παραμένουν στα ύψη;», δηλώνει γερμανός αξιωματούχος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης Μέρκελ. «Πώς γίνει αποδεκτή η μείωση του κατώτατου μισθού κάτω από τα 600 ευρώ, όταν κάποιος πρέπει να πληρώνει νοίκι 350, 400 και 500 ευρώ;», αναρωτιέται η ίδια πηγή.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Βερολίνο ζητά την επιπλέον λήψη μέτρων και την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, που θα οδηγήσουν σε ελεύθερη πτώση τις αποτιμήσεις. Ποια θα είναι αυτά τα μέτρα;

Καθαρά φορολογικά. Σε συνέχεια του χαρατσιού της ΔΕΗ, το καλοκαίρι θα αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες κατά μέσο όρο τουλάχιστον 25%, ενώ ζητείται η πίεση να αυξηθεί μέσω άλλων φορολογικών επιβαρύνσεων. Στόχος της γερμανικής πλευράς είναι να πληγεί η ιδιοκτησία κυρίως του μικρομεσαίου, ώστε μην αντέχοντας να σηκώσει το βάρος της φορολόγησης, να αναγκαστεί να πουλήσει το ακίνητό του σε πολύ χαμηλή τιμή, παρασύροντας προς τα κάτω και τα ενοίκια. «Οι μεγαλοϊδιοκτήτες και τα υψηλά εισοδήματα αντέχουν. Μπορούν να αντεπεξέλθουν πιο εύκολα στα νέα δεδομένα», συνεχίζει ο αξιωματούχος.

Στην ουσία, τι επιδιώκει η Γερμανία; Όταν οι μισθοί οδηγούνται προς τα 400 και 500 ευρώ, τα ενοίκια να πέσουν στα 200 και 300 ευρώ.

Το αν και πόσο γρήγορα θα επιτευχθεί αυτό, θα φανεί σύντομα. Το σίγουρο είναι πως το ακίνητο παύει πλέον και επίσημα να αποτελεί επένδυση και σταθερή πηγή εισοδήματος για το μικρομεσαίο.