«Δεν πρόκειται για τα ίδια τα χρήματα, που θα εισπραχτούν, αλλά για μια κίνηση που δείχνει ότι η χώρα είναι πρόθυμη σε αυτή την κατάσταση να μην ζητά μόνο βοήθεια από το εξωτερικό, αλλά να κάνει και η ίδια ό,τι μπορεί» αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΡΑ), εκφράζοντας κατόπιν την πεποίθησή του ότι, με μια τέτοια ενέργεια, που σίγουρα δεν είναι εύκολη για τους Έλληνες, θα μετριαστεί το «δημαγωγικό κλίμα» που επικρατεί στην Ευρώπη κατά της Ελλάδας και οι φίλοι της Ελλάδας θα έχουν ένα ισχυρό επιχείρημα.

Συγχρόνως, ο ίδιος απορρίπτει κατηγορηματικά μια χρεοκοπία της Ελλάδας ή μια έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, τονίζοντας πως κανείς ειδικός δεν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό θα συνιστούσε μια σκόπιμη εναλλακτική επιλογή και σημειώνοντας ότι από οικονομική άποψη είναι ανυπολόγιστες οι ψυχολογικές συνέπειες της συνδεόμενης με κάτι τέτοιο ανασφάλειας.

Κατά την άποψή του, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ μπροστά σε μια τέτοια πρόκληση, όπως στην περίπτωση αυτή της Ελλάδας, η οποία, όπως ο ίδιος υποστηρίζει στη συνέντευξη, χρειάζεται επενδύσεις στην καινοτομία, την παιδεία, την έρευνα και μια προοπτική για το μέλλον, κυρίως για τη νέα γενιά.

«Μόνον με λιτότητα, ο ασθενής θα μας πεθάνει κατά την εγχείρηση» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Λάιτλ, ο οποίος θεωρεί πως το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της απέναντι στην Τουρκία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.

Μάλιστα, ο ίδιος τάσσεται υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων, τα οποία, όπως σημειώνει, εάν προβλεφθούν με ένα μικρό, διαφοροποιημένο όμως επιτόκιο για τις χώρες της Ευρωζώνης, θα έδιναν στην ΕΕ τη δυνατότητα για μεν το εσωτερικό της να διαθέτει ένα καλύτερο εργαλείο, για δε το εξωτερικό μια καλύτερη άμυνα απέναντι σε κερδοσκόπους.

Ο πρόεδρος του Αυστριακού Οικονομικού Επιμελητηρίου κάνει λόγο για ένα κοινό επιτόκιο 2% για όλες τις χώρες-μέλη, γιατί, όπως επισημαίνει, όταν η Ελλάδα καλείται να πληρώσει επιτόκιο 30-35% για τα ομόλογά της, τότε είναι σαφές ότι δεν μπορεί να πληρώσει και τότε καλείται να πληρώσει η ΕΕ ως Κοινότητα, ενώ επιπλέον ο ίδιος τάσσεται υπέρ της ισχύος αυστηρών κανόνων για τα Ευρωομόλογα.