“Πρέπει να πάμε στις κάλπες πολύ γρήγορα και συντεταγμένα και εκεί ο ελληνικός λαός να αποφασίσει ποιο δρόμο θέλει να πάρει αυτός ο τόπος”…
Ένα και μόνο πρέπει να είναι σαφές πια σε όλους: ότι τα διλλήματα που συμπιέζουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι τέτοιων διαστάσεων που μόνον ο ίδιος ο ελληνικός λαός μπορεί και δικαιούται να τα λύσει. Κάθε άλλος δρόμος, οδηγεί ευθέως στην καταστροφή. Κι αν αυτή η θεμελιώδης συμφωνία που έφερε αυτή την κυβέρνηση επιχειρηθεί να παραβιαστεί για τον οποιοδήποτε λόγο και από οποιαδήποτε πλευρά, η Ελλάδα οδηγείται στην άβυσσο.
Οι εκλογές δεν έχουν πια να κάνουν με κόμματα και τους συσχετισμούς ισχύος τους. Εχουν να κάνουν με τα θεμελιώδη της ύπαρξης μιας δημοκρατικά οργανωμένης κοινωνίας που αν δεν εκφραστεί αυθεντικά, θα καταρρεύσει με κρότο.
Εν τω μεταξύ, κάτω από συνθήκες που δεν μπορεί παρά να κάνουν κάθε Ελληνα να πονά και να ανησυχεί όσο ποτέ για το μέλλον αυτής της πατρίδας, την Κυριακή το βράδυ, 199 βουλευτές απ ό τρία κόμματα υπερψήφισαν τη νέα δανειακή σύμβαση.
Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία εκφράστηκε. Αυτή η δημοκρατία που έχουμε. Η σαφώς έξωθεν σκληρότατα εκβιαζόμενη, με τις σοβαρές δομικές ατέλειές της, τα προβλήματά της, τις αμφισβητήσεις της. Όμως, μίλησε. Και πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι είτε μας αρέσει είτε όχι το αποτέλεσμα της απόφανσής της, αυτό είναι. Στο κοινοβουλευτικό σύστημα, οι αντιπρόσωποι του λαού καλούνται να λάβουν τις αποφάσεις. Όταν οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται, αποτελεί θεμελιώδη συνθήκη του πολιτεύματος ότι γίνονται σεβαστές.
Ο άλλος δρόμος, είναι η βίαιη κατάληψη της εξουσίας και η κατάλυση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, είτε από ένα μικρό αριθμό δυνάμεων, κάτι που ονομάζεται πραξικόπημα, είτε από μεγάλες λαικές μάζες, κάτι που αποκαλείται επανάσταση. Οφείλουμε να αντιληφθούμε όλοι, ότι αυτός ο δρόμος, θα ήταν το πραγματικό τέλος της Ελλάδας και δεν πρέπει να τον σκεπτόμαστε: γιατί; Επειδή δεν δικαιούμαστε να αφήσουμε κανέναν να μας βάλει να σφαχτούμε. Κι εκεί ακριβώς οδηγούμαστε ευθέως αν δεν πιαστούμε από το πολίτευμα. Αυτό, οφείλει να το δει ξεκάθαρα κάθε πολίτης αυτής της χώρας, ότι κι αν πιστεύει, όπου κι αν τοποθετείται.
Πολλοί υποστηρίζουν σήμερα, και ίσως δεν έχουν άδικο επί της ουσίας, ότι υπάρχει μια πλήρης αναντιστοιχία μεταξύ της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και του λαικού αισθήματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία άλλωστε, ότι η χώρα ζει κάτω από έναν ωμό εκβιασμό.
Όμως, ακόμα και αυτοί, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, επικαλούμενοι μια τέτοια αναντιστοιχία, στην ουσία, αυτό που ζητούν, είναι να λειτουργήσει σωστά ο κοινοβουλευτισμός, όχι να διαλυθεί. Αυτό προυποθέτει τώρα το δεύτερο βήμα: εκλογές αμέσως. Χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Χωρίς την αποδοχή άλλων εκβιασμών γύρω από δόσεις, καταβολές, πτωχεύσεις και εξόδους… Αν αυτές οι εκλογές δεν γίνουν όπως έχουν προβλεφθεί, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών, η χώρα οδηγείται κατευθείαν στο γκρεμό.
Στη συστατική πράξη της κυβέρνησης Παπαδήμου, υπάρχει η ρητή πρόνοια για τη διεξαγωγή εκλογών αμέσως μετά την ψήφιση όλων όσων μόλις ψηφίστηκαν. Αυτή η πρόνοια, αποτελεί πλέον μια καθοριστική παράμετρο για την ευστάθεια του πολιτεύματος. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να τη λησμονήσει κανείς. Ηταν η βάση όλων όσων έγιναν ως τώρα. Οι εκλογές είναι ο ένας και μοναδικός τρόπος να κλείσει το μέγα χάσμα που έχει ανοίξει μέσα στη χώρα, ανάμεσα στην κοινωνία και την πολιτική της εκπροσώπηση, ανάμεσα σε επιλογές τόσο ριζικά συγκρουσιακές, που μπορεί να διαλύσουν τα πάντα.
Οι εκλογές, δεν πρέπει να καθυστερήσουν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό, θα νομιμοποιήσει πλέον τις αιτιάσεις για μια ψευδεπίγραφη δημοκρατία. Θα καταστήσει το πολίτευμα εύθραυστο όσο ποτέ. Και θα κάνει τις χθεσινές εικόνες καθεστώς σε αυτό τον τόπο.
Γι’ αυτό, όπως είναι αδιανόητο να διαγράψει κανείς την ψήφο της Βουλής και να αγνοήσει το γεγονός ότι αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύει ο κοινοβουλευτισμός, έτσι, εξίσου αδιανόητο είναι να μην τηρηθεί η συμφωνία για άμεση, πλέον, προσφυγή στις κάλπες.
Εκεί, ο ελληνικός λαός θα διαμορφώσει τις νέες πολιτικές ισορροπίες που εκφράζουν τη θέλησή του. Εκεί, θα κρίνει την πολιτεία όλων όσων διεκδικήσουν την ψήφο του. Εκεί, θα λάβει την απόφαση για το πώς θέλει να συνεχίσει. Εκεί θα επικυρώσει ή θα απορρίψει τη χθεσινή απόφαση. Ουδείς δικαιούται να επιχειρήσει, κάτω από κανένα επιχείρημα, να του στερήσει αυτή την ευθύνη. Είναι στο χέρι του να επιδοκιμάσει ή να αποδοκιμάσει όποιον και όσους πιστεύει. Είναι στο χέρι του να χαράξει αυθεντικά την πορεία της Ελλάδας προς το μέλλον.
Αν κρίνει ότι οι δυνάμεις που αποφάσισαν να ψηφίσουν θετικά είχαν δίκιο για το μέλλον της χώρας, θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν. Αν κρίνει το αντίθετο, θα αναδείξει άλλες δυνάμεις που θα ανατρέψουν αυτή την πορεία. Τίποτα δεν του στερεί το δικαίωμα να το πράξει. Και είναι υποχρέωση όλων, την ετυμηγορία του να την κάνουν σεβαστή. Ολοι μας έχουμε ο καθένας την άποψή του για τα όσα συμβαίνουν. Όμως, κανενός η άποψη δεν μπορεί να είναι πιο βαρύνουσα από το αποτέλεσμα των εκλογών. Αν δεν σεβαστούμε αυτή τη θεμελιώδη συνθήκη, σύντομα η Ελλάδα θα βρεθεί όχι μπροστά στους κινδύνους των άδειων σουπερ μάρκετ και των ελλείψεων, αλλά στις φλόγες και στο άμεσο ενδεχόμενο νέας εμφύλιας σύγκρουσης.
Γι αυτό και ουδείς δικαιούται να κάνει ότι δεν θυμάται πώς οι εκλογές έχουν προαποφασιστεί ως προϋπόθεση σύστασης της κυβέρνησης Παπαδήμου, όπως και κανείς δεν δικαιούται να αγνοήσει τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου. Οποιος κάνει είτε το πρώτο, είτε το δεύτερο, πετάει λάδι στη φωτιά, που σύντομα θα καταστεί ανεξέλεγκτη. Αυτό πρέπει να το θυμούνται οι πάντες. Είναι κάτι από το οποίο ουδείς δικαιούται να κάνει πίσω, για καμία σκοπιμότητα.
Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι το τελευταίο οχυρό που έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα. Οχυρό που σήμερα πολιορκείται από πολλές πλευρές, και μάλιστα αντίθετες μεταξύ τους. Αν υπάρχει όμως μια ξεκάθαρη εθνική και πατριωτική ευθύνη, είναι να μην το αφήσουμε να πέσει. Αυτό είναι το μόνο που μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει για ακόμα μια φορά στην ιστορία της πεδίο άλλων συγκρούσεων, πεδίο ευρύτερων πειραματισμών, όπως συνέβη το 1944 με τραγικές συνέπιες για τον τόπο.
Πρέπει να πάμε στις κάλπες πολύ γρήγορα και συντεταγμένα και εκεί ο ελληνικός λαός να αποφασίσει ποιο δρόμο θέλει να πάρει αυτός ο τόπος. Είναι ο μόνος που δικαιούται να το πράξει και χωρίς την άμεση προσφυγή στην κρίση του, η Ελλάδα οδηγείται στο χάος. Και πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε τον πειρασμό να απαξιώσουμε οριστικά τη Δημοκρατία μας. Αυτή τη στιγμή, δεν μας έχει απομείνει απολύτως τίποτε άλλο. Και κρέμεται πια από μια κλωστή…
