Μόνο το ενοίκιο ενός σπιτιού μπορεί να φτάσει τα 7600 ευρώ τον μήνα

Όταν μιλάμε για τις πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο, σπανίως θα πήγαινε ο νους μας στη Λουάντα, την πρωτεύουσα της Ανγκόλας. Σκονισμένη, χαοτική και ταλαιπωρημένη από δεκαετίες εμφυλίου πολέμου, η πόλη αυτή δεν θυμίζει σε τίποτε το Τόκιο ή τη Νέα Υόρκη ενώ οι μισοί Ανγκολέζοι ζουν με λιγότερα από δυο δολάρια (1,5 ευρώ) την ημέρα.

Ωστόσο, παρά την εμφανή φτώχεια και τις τενεκεδουπόλεις που εκτείνονται όσο φθάνει το μάτι, στη Λουάντα ορισμένα πράγματα κοστίζουν πανάκριβα. Το ενοίκιο ενός σπιτιού φθάνει τα 7.600 ευρώ τον μήνα, ένα πολύ βασικό γεύμα για δύο κοστίζει 38 ευρώ ενώ αν προστεθεί και αλκοόλ φθάνει τα 150 ευρώ, ένα δωμάτιο ξενοδοχείου 300 ευρώ, μια τούρτα 270 ευρώ και ένα κιλό τομάτες εισαγωγής 12 ευρώ. Ενα απλό ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο χωρίς οδηγό στοιχίζει 68 ευρώ τη μέρα ενώ ένα SUV (απαραίτητο λόγω της κάκιστης ποιότητας των δρόμων) 152 ευρώ.

Με τέτοιες τιμές, η Λουάντα είναι η πιο ακριβή πόλη στον κόσμο για τους ξένους, σύμφωνα με έρευνες εταιρειών όπως η Mercer. Αλλωστε αν «γκουγκλάρετε» τη Λουάντα, το μόνο που θα βρείτε είναι πληροφορίες για το κόστος ζωής και την ακρίβεια και ούτε κουβέντα για αξιοθέατα ή φωτογραφίες.

Ο λογαριασμός του σούπερ μάρκετ μιας οικογένειας ξένων που ζει στη Λουάντα φθάνει τα 1.520 ευρώ τον μήνα. Το κρέας και τα λαχανικά είναι ανάμεσα στα πιο ακριβά προϊόντα: το μοσχάρι, και μάλιστα κατεψυγμένο ούτε καν φρέσκο, κοστίζει 34 ευρώ το κιλό. Μπορεί κάποιος να αναζητήσει λίγο φθηνότερες επιλογές, όμως αν απομακρυνθεί από τα καλύτερα μαγαζιά ρισκάρει την υγεία του διότι δεν γνωρίζει σε ποιες συνθήκες διατηρούνται τα προϊόντα.

Οι ξένοι που ζουν τη Λουάντα παραπονιούνται ότι όχι μόνο πληρώνουν τα πάντα πανάκριβα, αλλά και ότι η ποιότητα είναι πολύ κατώτερη της αναμενόμενης σε όλα, από τα σπίτια ως τα είδη τροφίμων.

Γιατί όμως η Λουάντα είναι τόσο ακριβή; Ο κυριότερος λόγος είναι ο μακροχρόνιος εμφύλιος (1975-2002) που ταλαιπώρησε την Ανγκόλα αφότου ανεξαρτητοποιήθηκε από την Πορτογαλία. Στη διάρκειά του σταμάτησαν τα πάντα, από τη βιομηχανική παραγωγή ως την αγροτική, ενώ οι υποδομές (οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο, ηλεκτρισμός και νερό) υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Ενώ η Ανγκόλα ήταν κάποτε μεγάλος εξαγωγέας καφέ και βαμβακιού, σήμερα εισάγει το 80% των ειδών που καταναλώνει.

Ο Ζοζέ Σεβερίνο, πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων της Ανγκόλας, λέει ότι υπάρχει ένας φαύλος κύκλος: «Η ασταθής τροφοδοσία που καθιστά απαραίτητες τις γεννήτριες, το κακό οδικό δίκτυο και το μη καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό σπρώχνουν το κόστος προς τα επάνω το οποίο σημαίνει ότι είναι φθηνότερο να εισάγεις ένα προϊόν παρά να το παράγεις στην Ανγκόλα».

ΤΟ ΒΗΜΑ