Χρόνια είχε να ζήσει η Ελλάδα και δη η Περιφέρεια έναν «χιονιά από τα παλιά», με πολύ κρύο και δύσκολες καιρικές συνθήκες.  Φέτος ωστόσο υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Η χώρα , στον δεύτερο χρόνο του Μνημονίου και του ΔΝΤ, βρίσκεται σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού το οποίο δεν έχει ούτε τα βασικά  να αντιμετωπίσει το ψύχος. Δεν έχει να πληρώσει για θέρμανση, ούτε καν για ξύλα. Η τιμή του πετρελαίου έφτασε στα ύψη και η Πολιτεία «φρόντισε» (νάναι καλά) να πληρώνουν το ίδιο και οι κάτοικοι της πρωτεύουσας και των νησιωτικών περιοχών με τους κατοίκους της Μακεδονίας και της Βόρειας Ελλάδας γενικότερα που πλήττονται από την κακοκαιρία  για τουλάχιστον πέντε μήνες το χρόνο.

Αλλά, στην Ελλάδα του 2012, όπου ο αριθμός των αστέγων, που ξεπαγιάζουν, ανέρχεται σε περίπου εκατό χιλιάδες .

Στη χώρα, που αυτές τις μέρες όλο και σε κάποιο νοσοκομείο χειρουργημένοι άνθρωποι κοιμούνται σε ράντζα, σκεπασμένοι με  μπουφάν λόγω έλλειψης θέρμανσης.

Στην Ελλάδα , που σε πολλά σχολεία οι γονείς βάζουν ρεφενέ λεφτά για να ζεσταθούν τα παιδιά τους.

Στην Ελλάδα του 2012 , που  κάποιοι, Έλληνες ή αλλοδαποί, πεθαίνουν από το κρύο ή βρίσκονται στα όριά τους.

Στην Περιφέρεια, όπου ο κτηνοτρόφος  ξέμεινε και δεν έχει  τροφή να ταϊσει τα ζωντανά του.

Σ΄αυτή τη χώρα τούτες τις μέρες  η κεντρική εξουσία …λάμπει δια της απουσίας της. Αφήνει τους πολίτες αβοήθητους   με τις Περιφέρειες και τους Δήμους να προσπαθούν με όσα μέσα  διαθέτουν(οι περισσότεροι δεν έχουν χρήματα ούτε καν  να αγοράσουν πετρέλαιο) να καλύψουν τις ανάγκες συνανθρώπων μας που κινδυνεύουν να παγώσουν.

Αντί με  κεντρικά οργανωμένο σχέδιο  να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που δημιουργεί  το σφοδρό κύμα κακοκαιρίας και πλήττει τα εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα, κόβουμε τα ρεύμα σε οικογένειες που δεν έχουν να πληρώσουν τα «χαράτσια» και επιχειρούμε με μπαλώματα να δώσουμε λύσεις.

Αλλά μήπως άκουσε  κανείς το τελευταίο χρονικό διάστημα πρωθυπουργό και  υπουργούς να μιλούν και να ασχολούνται με τα καθημερινά προβλήματα του Έλληνα πολίτη;  Μήπως βρίσκονται όλοι αυτοί  κοντά στον δοκιμαζόμενο μισθωτό, συνταξιούχο, ελεύθερο επαγγελματία; Εκτός από τα μεγάλα  και σημαντικά ( PSI,  δανειακή σύμβαση ,  τρόικα και  ΔΝΤ-στο οποίο μας αλυσόδεσαν) , υπάρχουν και οι άνθρωποι, οι Έλληνες πολίτες. Εκτός από τους «φτωχούς των Αθηνών», τους οποίους επισκέφθηκε μια φορά, παραμονές των Χριστουγέννων, ο κ. Παπαδήμος, υπάρχουν και οι «ξεχασμένοι της επαρχίας».  Θα νοιαστεί κανείς κάποτε και γι αυτούς;