Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Έβλεπα χθες, σε κεντρικό δελτίο, την βαριά δημοσιογραφία των αναλυτών εκ του προχείρου να σχολιάζει με σηκωμένο φρύδι τη διαβίβαση στη Βουλή, από τον Εισαγελέα Εφετών κ. Γρηγόρη Πεπόνη, της δικογραφίας για την διερεύνηση των ευθυνών του ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα και της παρέας του για όσα έγιναν με την ΕΛΣΤΑΤ.
Ο γνωστός ρίπτης φιαλιδίων ύδατος, της κερκίδας επισήμων, αφού ομολόγησε ότι δεν ξέρει τι λέει η δικογραφία, ούτε ποιοι και τι κατέθεσαν, πήρε θέση υπέρ των θιγομένων προσώπων με το γνωστό ειρωνικό ανθυπομειδίαμα. Δεν ξέρω αν σφραγίζει και δόντια.
Έτσι είναι. Δευτέρα, Τρίτη είναι οικονομικοί αναλυτές την Τετάρτη δικαστές, την Πέμπτη στρατηγικοί αναλυτές και την Παρασκευή γιατροί, σεισμολόγοι κλπ. Το Σαββατοκύριακο ξεκουράζουν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα, που έχουν κάψει οι προβολείς.
Όσοι παροικούν την Ιερουσαλήμ της Δικαιοσύνης μας, ξέρουν ότι ο Γρηγόρης Πεπόνης δεν είναι από αυτούς που παίρνουν από λόγια και παρεμβάσεις. Στους μαχόμενους δικηγόρους, στους δικαστές και τους εισαγγελείς οι τριτοκοσμικές ανακοινώσεις Μπεγλίτη και Παπακωνσταντίνου, πέρα από την οργή, προκάλεσαν και αρκετή θυμηδία. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η «συνωμοσία» είναι συνήθης υπερασπιστικός ισχυρισμός όσων ελέγχονται απ’ το Νόμο. Για τους μαχαλόμαγκες, μπουκαδόρους, κασαδόρους και μπουγαδοκλέφτες η «άτιμη κενωνία», για τους πιο κυριλέ τα «ύποπτα κέντρα», «τα συμφέροντα» κλπ. Εδώ βέβαια πήγε πακέτο και με μια προσπάθεια απαξίωσης του αρμόδιου Εισαγγελέα, συνήθης κι αυτή τακτική στη Γουινέα Μπισάου, το Τόγκο και την Ονδούρα. Αν οι θεσμοί λειτουργούν καμμιά φορά χωρίς ν’ αλληθωρίζουν, σου λέει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς και τους λειτουργούς τους.
Εμείς εδώ στο Antinews το γράφαμε. Δεν θα πάνε σπίτι τους με τα χέρια στις τσέπες και θα παριστάνουν άνετοι τους αντιπολιτευόμενους. Αυτό το οικονομικό 1922 που ζούμε δεν μπορεί να περάσει σαν τροχαίο ατύχημα.
Το τι θα προκύψει δεν το ξέρω. Και θυμίζω ότι μια βασική διαφορά μας από τους απέναντι, από αυτούς που παίρνουν το κράτος ως λάφυρο, είναι ότι εμείς πιστεύουμε στους θεσμούς και τους υπερασπιζόμαστε.
Ας ελεγχθούν λοιπόν τα καλόπαιδα κι αν είναι άσπιλοι κι αμόλυντοι, με γεια τους και χαρά τους. Θ’ αποκτήσουν και πιστοποιητικό. Φοβάμαι βέβαια πως θα δούμε τις ίδιες στρεβλώσεις του παρελθόντος και καμμιά επτά – οκτώ διαφορετικά πορίσματα.
Αν όμως προκύψουν ουσιαστικές ευθύνες και δόλος, τότε όποιος φταίει, να βγει στην σέντρα. Εκεί που βγαίνει κι ο τελευταίος πολίτης, αν παραβιάσει το Νόμο. Χωρίς μάλιστα προνόμια ασυλίας, εξεταστικών και χωρίς την κομμένη κρεμ ντε λα κρεμ της καθεστωτικής παραπληροφόρησης να του κάνει τον συνήγορο από το χαζοκούτι.
Και βέβαια, εγώ, ο τελευταίος από τους 800.000 χιλιάδες της 29ης Νοεμβρίου 2009, της 11ης Σεπτεμβρίου του Μητσοτακισμού και της πολιτικής του γυαλιστερού αμπαλάζ, δεν ξεχνώ την υπόσχεση του Αντώνη Σαμαρά: μία και μόνη εξεταστική για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο και αν και ποιοι κερδοσκόπησαν από αυτό…
Ο στίχος του τίτλου είναι από παλιό μάγκικο της φυλακής. Σκωπτικόν και απευκταίον. Αλλά καμμιά φορά δεν ξέρεις. Οι βετεράνοι του πάγκου λένε «στο γάμο και στο δικαστήριο πρέπει να ‘χεις και λίγη τύχη», αν φτάσεις, φυσικά, στο δικαστήριο…
