Απ’ την παλιά θρησκεία στη νέα πέρασαν αιώνες, δεν “ξύπνησαν” μια μέρα κάποιοι και αποφάσισαν να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού. Αντιθέτως, χρειάστηκαν αιώνες μέχρι να καταλήξουν ακόμη και στην ημερομηνία.
Τα Χριστούγεννα με την έννοια που τα γνωρίζουμε σήμερα οι Έλληνες τα γιορτάζουμε εδώ και 1634 χρόνια. Για την ακρίβεια από το 378 μ. Χ. Οπότε και πάρθηκε απόφαση στην Κωνσταντινούπολη η γέννηση του Θεανθρώπου να εορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου.

Γιατί τότε και γιατί μέσα στο … καταχείμωνο;

Χειμώνα γεννήθηκε ο Ιησούς, όμως την ημερομηνία που γιορτάζουμε τα γενέθλιά του την καθόρισαν πολιτικοκοινωνικοί παράγοντες.

Μην ξεχνάμε ότι μιλώντας εκείνη της περίοδο για Κωνσταντινούπολη δεν μιλάμε παρά για την ανατολική πλευρά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο Χριστιανισμός ερχόταν να αντικαταστήσει το 12θεο της αρχαίας Ελλάδας αλλά και ανατολικές θρησκείες ως τα βάθη της αυτοκρατορίας.

Μεγάλες (“αντίπαλες”) γιορτές το χειμώνα, κοντά στα γενέθλια του Χριστού; Τα Κρόνια για τους Έλληνες, τα Σατούρνια για τους Ρωμαίους- κοινή ουσιαστικά λατρεία- και ο εορτασμός της αναγέννησης του Μίθρα (του θεού των Περσών).

Απ’ τη μεγαλύτερη νύχτα (22 Δεκεμβρίου) σιγά, σιγά ο Ήλιος κερδίζει τη μάχη με το σκοτάδι. Έτσι ο Μίθρας εορταζόταν στις 25 Δεκεμβρίου.
Μια μέρα πριν 24 Δεκεμβρίου έληγαν τα Κρόνια ή Σατούρνια.
Κάπως έτσι αποφασίστηκε η γέννηση του Ηλίου της Δικαιοσύνης να εορτάζεται τη συγκεκριμένη ημερομηνία.

Από τότε μας έμειναν διάφορα έθιμα. Τρώμε χοιρινό για παράδειγμα, όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι συνήθιζαν να θυσιάζουν χοίρο στον Κρόνο…
Τραγουδάμε κάλαντα, όπως τα παιδιά στην ελληνική αρχαιότητα τραγουδούσαν γιορτάζοντας και έπαιρναν δώρα απ’ τις γυναίκες στα σπίτια σύκα και καρύδια.

Το δέντρο είναι … πρόσφατο. Μας ήρθε με τους Βαυαρούς επί Όθωνα.