Πέρασε στα ψιλά. Εχει όμως μεγάλη αξία για το ποιες δεσμεύσεις αναλαμβάνουν οι επόμενες γενιές προκειμένου να γίνει η αποπληρωμή του τεράστιου ελληνικού χρέους που θα απομείνει ακόμη και μετά το «κούρεμά» του κατά 50%. Σε τηλεγράφημα του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου Dow Jones αποκαλύπτεται ότι ως κίνητρο προς τις ξένες τράπεζες για να δεχτούν τη διαγραφή μέρους των απαιτήσεών τους από την Ελλάδα τούς δόθηκε η υπόσχεση ότι τα νέα ελληνικά ομόλογα που θα λάβουν θα διέπονται από το αγγλικό δίκαιο αντί για το ελληνικό. Το αγγλικό δίκαιο φέρνει σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση τον δανειολήπτη σε σχέση με τον πιστωτή, όταν ο πρώτος δηλώσει αδυναμία να πληρώσει.
Υπενθυμίζεται ότι με βάση το αγγλικό δίκαιο δόθηκε και το πρώτο δάνειο της τρόικας ύψους 110 δισ. ευρώ, ενώ στη σχετική δανειακή σύμβαση υπήρχε όρος -που αναμένεται να επαναληφθεί και στη σύμβαση για το νέο δάνειο- με τον οποίο η Ελλάδα παραιτούνταν από οποιοδήποτε δικαίωμα να μπλοκάρει την κατάσχεση περιουσιακών της στοιχείων από τους δανειστές της, αν η χώρα μας προχωρήσει σε στάση πληρωμών (άρση ασυλίας έναντι των περιουσιακών της στοιχείων).
Ας δούμε όμως τους αριθμούς. Η Ελλάδα χρωστά σήμερα περίπου 360 δισ. ευρώ. Από αυτά, ήδη 73 δισ. αποτελούν τις εκταμιεύσεις από το δάνειο των άλλων χωρών της ευρωζώνης, το οποίο, βάσει της πρώτης δανειακής σύμβασης, διέπεται από το αγγλικό δίκαιο. Αλλα 62 δισ. ευρώ διαθέτει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα οποία σταδιακά με το νέο δάνειο που θα λάβει η Ελλάδα θα αποπληρωθούν. Το χρέος αυτό θα είναι όπως και τα 73 δισ. ευρώ προς τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης και θα μεταφερθούν και αυτά στο αγγλικό δίκαιο με βάση τη νέα δανειακή σύμβαση. Από τα σημερινά περίπου 200 δισ. ευρώ που έχουν στην κατοχή τους ιδιώτες θα παραμείνουν (μετά το «κούρεμα» κατά 50%) 100 δισ. σε νέα ελληνικά ομόλογα, τα οποία επίσης θα περάσουν υπό το αγγλικό δίκαιο, βάσει της «διευθέτησης» που αποκάλυψε το πρακτορείο Dow Jones. Το σύνολο των παραπάνω ανέρχεται στα 235 δισ. ευρώ από τα περίπου 260 δισ. που προβλέπεται να είναι το ελληνικό χρέος το 2020. Το αγγλικό δίκαιο δίνει στους πιστωτές την ευχέρεια να συντονίζονται καλύτερα έναντι των χωρών που χρεοκοπούν, καθώς προβλέπει τις λεγόμενες «ρήτρες συλλογικής δράσης». Δηλαδή, αν το 60% ή 70% των πιστωτών μιας χώρας μπορεί να συμφωνήσει σε κάτι, τότε αυτό δεσμεύει και τους υπόλοιπους πιστωτές.
Για παράδειγμα, αν το 70% των πιστωτών της Ελλάδας αποφασίσει έπειτα από χρεοκοπία της χώρας μας να διεκδικήσει δικαστικά την κατάσχεση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, τότε μπορεί να θεμελιώσει νομικά αυτό το αίτημά του. Βάσει του ελληνικού δικαίου, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε θεωρητικά να περάσει έναν νόμο που θα απαιτούσε για τις παραπάνω ενέργειες να συμφωνήσει το 100% των πιστωτών. Με άλλα λόγια, θα μπορούσε να βάλει ένα κρατικό ελληνικό ασφαλιστικό ταμείο να μπλοκάρει τις νομικές ενέργειες των ξένων πιστωτών εναντίον της Ελλάδας.
