Με υπεργολαβίες επιχειρείται να καλυφθεί η έλλειψη προσωπικού σε πολλές υπηρεσίες
Την ώρα που η σπάθη της εφεδρείας επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, στα «δύσκολα» πόστα του κράτους η λειψανδρία είναι τέτοια, που οι διοικήσεις αναγκάζονται να εκχωρήσουν «καθαρόαιμο» διοικητικό έργο σε υπεργολαβίες του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Μάλιστα, ο «τιμοκατάλογος» των υπηρεσιών που καθορίζει και ζητά το ίδιο το κράτος είναι τόσο χαμηλός, που, εάν επρόκειτο για μισθοδοσία υπαλλήλου, θα «μεταφραζόταν» σε μεικτές μηνιαίες απολαβές χαμηλότερες από αυτές των κρατικών λειτουργών.
Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ), καθώς με διαγωνισμό – που κατέστη άγονος – για την παροχή υπηρεσιών διοικητικής υποστήριξης άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για την εκχώρηση διοικητικού έργου στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Δουλειά γραφείου από τον ιδιωτικό τομέα
Ο (άγονος) διαγωνισμός του ΟΠΑΔ για την παροχή υπηρεσιών διοικητικής υποστήριξης στην κεντρική υπηρεσία του οργανισμού και σε υπηρεσίες του στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη περιελάμβανε:
– Την αναζήτηση και αρχειοθέτηση λογαριασμών από και προς το φυσικό αρχείο της υπηρεσίας και συγκεκριμένα συγκέντρωση, διαλογή, ταξινόμηση, καταχώρηση – κλασάρισμα και διανομή εγγράφων.
– Την διοικητική υποβοήθηση για τη διενέργεια του πρόχειρου λογιστικού ελέγχου, και συγκεκριμένα αναζήτηση, τακτοποίηση και ταξινόμηση υποβαλλόμενων δικαιολογητικών, προκειμένου να καθίσταται ευκολότερη η διενέργεια του πρόχειρου λογιστικού ελέγχου από τον αρμόδιο υπάλληλο της υπηρεσίας.
Ο ΟΠΑΔ ζήτησε εργατικά χέρια από τον ιδιωτικό τομέα «δεδομένου ότι παρατηρείται, λόγω του μεγάλου όγκου των ασφαλισμένων, καθώς και των συμβεβλημένων προμηθευτών, αδυναμία άμεσης απορρόφησης των πιστώσεων, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται μεγάλα ταμειακά υπόλοιπα την ίδια στιγμή που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Οργανισμού παραμένουν υψηλές».
Έτσι, «προκειμένου ο Οργανισμός να συνεχίσει να χρηματοδοτείται τακτικά και για να μειωθούν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του, το οποίο και αποτελεί στόχο της διοίκησης, θα πρέπει να απορροφηθούν άμεσα όλες οι διαθέσιμες πιστώσεις» αναφέρεται στο κείμενο του διαγωνισμού.
«Τεράστιες ελλείψεις»
Όπως εξηγεί ο πρόεδρος του ΟΠΑΔ, κ. Κ. Σουλιώτης, οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό είναι τέτοιες, που καθιστούν την προσφυγή στο outsourcing αναπόφευκτη. Με την ανάληψη των καθηκόντων του στον ΟΠΑΔ υπήρχαν 1.700 εργαζόμενοι, 500 εκ των οποίων stagiaires και άλλοι 700 που ανήκαν μεν στο υπουργείο Οικονομικών, όμως παρείχαν έργο για τον οργανισμό.
Πλέον ουδείς εξ αυτών εργάζεται στον ΟΠΑΔ, όπου έχουν απομείνει μόλις 500 εργαζόμενοι για να καλύψουν τις ανάγκες ενός τεράστιου οργανισμού. Μάλιστα, καθότι φημίζεται για τον μεγάλο όγκο εργασίας που διεκπεραιώνει, ο ΟΠΑΔ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά μόλις δύο άτομα από τις μετατάξεις του τελευταίου έτους.
Σύμφωνα με τον κ. Σουλιώτη, η ανάθεση έργου στον ιδιωτικό τομέα καθίσταται μονόδρομος , προκειμένου να προλάβει να βάλει σε τάξη τα λογιστικά βιβλία του οργανισμού, καθώς η Τρόικα έχει ζητήσει από τον ΟΠΑΔ να εξοφλεί τις οφειλές του εντός τριμήνου.
Χαμηλή τιμολόγηση των υπηρεσιών
Σύμφωνα με το τεύχος του διαγωνισμού, θα έπρεπε να εργαστούν 26 άτομα για 60 ημέρες, με προϋπολογισμό κατά μέγιστο 80.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ (98.400 με ΦΠΑ). Θεωρητικά, εάν δεν υπήρχε κάποιο επιχειρηματικό κέρδος, τότε θα αναλογούσε μεροκάματο περίπου 50 ευρώ μεικτά σε κάθε έναν από 26 εργαζομένους. Θα κινούνταν, δηλαδή, οριακά σε ένα επίπεδο αντίστοιχο της χαμηλής μισθολογικής κλίμακας του δημοσίου. Όμως, εάν υπήρχε επιχειρηματικό κέρδος – κάτι αυτονόητο για τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας- τότε το «μεροκάματο» που θα προέκυπτε θα κυμαινόταν σε χαμηλότερα επίπεδα από το ημερομίσθιο ενός κρατικού υπαλλήλου.
Η εμπειρία του παρελθόντος, πάντως, έχει δείξει ότι οι εργολαβίες που αναθέτουν το δημόσιο και οι ΔΕΚΟ στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες κατά 99% αφορούν κάλυψη αναγκών σε καθαριότητα, φύλαξη και τηλεφωνικά κέντρα, κατά παράδοση έχουν ιδιαίτερα χαμηλή τιμολόγηση. Έτσι, προκειμένου ο υποψήφιος εργολάβος να «χτυπήσει» τον διαγωνισμό, προσφέρει χαμηλή τιμή, προσφέροντας ιδιαίτερα «κουρεμένους» μισθούς και μεροκάματα στους υπαλλήλους του.
Κάπως, έτσι, οι υπεργολαβίες των ΔΕΚΟ και του Δημοσίου ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για το μισθολογικό ντάμπιγκ της Ελληνικής αγοράς εργασίας, αφού την ώρα που οι περισσότεροι εργοδότες της χώρας πληρώνουν τουλάχιστον με τη συλλογική σύμβαση εργασίας, άλλοι δουλεύουν με την «τιμολόγηση» του δημοσίου, που αντανακλάται στο ύψος που είχαν οι κατώτατοι μισθοί πριν από δέκα χρόνια!
Δημόσιοι υπάλληλοι, με τους οποίους συνομίλησε «Το Βήμα» δηλώνουν την έντονη ανησυχία τους, καθώς φοβούνται ότι, λόγω των περικοπών και των επερχόμενων εφεδρειών, το outsourcing θα εισχωρήσει νομοτελειακά μέσα στον πυρήνα των κρατικών λειτουργιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
