Περίπου 400 Ισραηλίτες, έχουν διατυπώσει το σχετικό αίτημα
Τη δυνατότητα επανάκτησης της ελληνικής ιθαγένειας από εβραίους της Θεσσαλονίκης και τους εξ αίματος κατιόντες συγγενείς τους, επεξεργάζεται ο υπουργός Εσωτερικών κ. Χάρης Καστανίδης, και ενώ οι πρώτες διαφαινόμενες αντιδράσεις ΚΚΕ και ΛΑΟΣ, κάθε άλλο παρά θετικές μπορούν να χαρακτηρισθούν.
Η ρύθμιση περιλαμβάνεται σε σχέδιο νόμου που εισάγεται προσεχώς στην Ολομέλεια της Βουλής, υπό τον τίτλο «Αναδιοργάνωση του συστήματος αδειοδότησης για τη διαμονή αλλοδαπών στη χώρα υπό όρους αυξημένης ασφάλειας, ρυθμίσεις θεμάτων ΟΤΑ και άλλες διατάξεις».
Ο κ. Καστανίδης τόνισε ότι πρόκειται για ελάχιστα – περίπου 400 (περιλαμβανομένων και των παιδιών τους) – άτομα που έχουν απομείνει εν ζωή, γεννημένους μέχρι και το 1945, από τους τότε 53.000 εβραίους της Θεσσαλονίκης. Συγκαταλέγονται στους 1.950 διασωθέντες, και στους ακόμη λιγότερους που κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες πέρασαν στο Ισραήλ, με αποτέλεσμα να χάσουν την ελληνική ιθαγένεια, παρά το γεγονός ότι ήταν έλληνες πολίτες.
Ο υπουργός χαρακτήρισε μάλιστα το αίτημα τους «τιμή προς την Ελλάδα», την οποία «θα οφείλαμε χωρίς προϋποθέσεις και άλλους λόγους να τους την αποδώσουμε».
Οι Τσάμηδες και οι ισραηλινοί επενδυτές
Ζήτημα χειρισμού από το υπουργείο Εξωτερικών, με παράλληλη ενημέρωση και των πολιτικών αρχηγών, έθεσε το ΛΑΟΣ, και ο βουλευτής του κ. Άγγελος Κολοκοτρώνης, κατά τη συζήτηση που διεξήχθη στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.
Ο βουλευτής δεν δίστασε να δώσει διαστάσεις στο θέμα, καθιστώντας σαφές ότι το κόμμα του θα καταψηφίσει επί της αρχής το σχέδιο νόμου: «είναι βέβαιο ότι θα ανακύψουν σοβαρά ζητήματα από άλλες εθνότητες, ή πληθυσμιακές ομάδες, κάτι που όλου βεβαίως απευχόμαστε, όπως οι βούλγαροι, οι μουσουλμάνοι, οι αρμένιοι, οι σκοπιανοί, οι αλβανοί, ενδεχομένως και οι τσάμηδες. Τι θα κάνετε τότε;».
Παράλληλα, ο κ. Θ. Ιγνατιάδης έθεσε – από την πλευρά του ΚΚΕ – ερωτηματικά για τη χρονική στιγμή κατά την οποία εγείρεται το ζήτημα.
Ο ίδιος ερμήνευσε την κίνηση ως προσπάθεια σύσφιξης των σχέσεων με το Ισραήλ, «στο πλαίσιο και της προώθησης των ιμπεριαλιστικών υπερατλαντικών σχεδίων για τους ενεργειακούς αγωγούς», αλλά δεν περιορίστηκε εκεί: «διακηρύσσονται πολιτικές fast track εκποίησης δημόσιας περιουσίας και προέλκυσης επενδυτικών σχεδίων, ειδικά ισραηλινών επενδυτών, σε συνθήκες Ελ ντοράντο λόγω και του τσακίσματος του δικαιωμάτων των εργαζομένων (…)».
Επέρριψε, δε, ευθύνες στον αστικό πολιτικό κόσμο, καθώς εγκατέλειψε – όπως ισχυρίστηκε – τους έλληνες εβραϊκής καταγωγής, στην τύχη τους, ή χειρότερα πέρασε σε στάση συνεργασίας με τους διώκτες τους, σε αντίθεση με το «γνήσια πατριωτικό» και «διεθνιστικό» ΚΚΕ της εποχής εκείνης.
Εντύπωση προκάλεσε πάντως το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν επιδεικνύει μεγαλύτερη ευαισθησία απέναντι στο ζήτημα, καθώς στους 400 – σύμφωνα πάντα με πληροφορίες – δεν αποκλείεται να περιλαμβάνονται παιδιά σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων της Αριστεράς, όπως του Αβραάμ Μπεναρόγια, εκ των ιδρυτών της Φεντερασιόν, του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας και της ΓΣΕΕ, αλλά και του Αλβέρτου Κουριέλ, βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
