Γράφει ο Στέλιος Δ. Κατρανίδης*
Αιφνιδιασμένοι από τη μεγάλη πλειοψηφία με την οποία εγκρίθηκε ο νόμος για τα Πανεπιστήμια, απομονωμένοι πολιτικά και ηθικά, πλείστοι των πρυτάνεων εναποθέτουν πλέον στις κινητοποιήσεις των φοιτητικών παρατάξεων τις τελευταίες ελπίδες για τη μη εφαρμογή του. Έχοντας αποτύχει να αναστείλουν τη ψήφισή του και μετά την κοινωνική αποδοκιμασία της αμετροεπούς απόφασης της Συγκλήτου του Αθήνησι για τη μή εφαρμογή του, αναζητούν πλέον άλλους δρόμους διαφύλαξης του status quo. Περιφρονούν προφανώς τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπροσώπων του Ελληνικού λαού, θεωρώντας τα Πανεπιστήμια κάτι ξέχωρο και πέραν των θεσμών και των νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας . Σε κάποιες άλλες εποχές, αν αυτό το έκαναν συνταγματάρχες θα το λέγαμε πραξικόπημα. Σήμερα, πως θα έπρεπε να το πούμε;
Δρομολογούν λοιπόν οι καλοί μας Πρυτάνεις συνεδριάσεις των Συγκλήτων για αναβολή ή και διακοπή των εξετάσεων – πολλά ΑΕΙ οι εξετάσεις έχουν ήδη ξεκινήσει- για να έχουν τον … χρόνο οι φοιτητές να αποφασίσουν κινητοποιήσεις! Όλα αυτά φυσικά, γιατί οι ίδιες οι φοιτητικές παρατάξεις φοβούμενες , εν μέσω εξεταστικής περιόδου, την αποδοκιμασία της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών, διστάζουν να προχωρήσουν από μόνες τους στη διακοπή των εξετάσεων και το κλείσιμο των πανεπιστημίων. Εδώ λοιπόν έρχονται οι Πρυτάνεις αρωγοί των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Με άλλα λόγια: αφού δεν το κλείνουν οι φοιτητές από μόνοι τους, ας τους δώσουμε μια χείρα βοηθείας να το κάνουν . Κάπως έτσι σκέφτονται προφανώς οι ταγοί των Ανωτάτων Ιδρυμάτων μας, αυτοί δηλαδή, οι οποίοι ως κύριο καθήκον έχουν την υπεράσπιση της ελευθερίας του ακαδημαϊκού και διδακτικού έργου στα Ιδρύματα των οποίων προΐστανται. Κατάχρηση εξουσίας και υπέρβαση των αρμοδιοτήτων των διοικητικών οργάνων για τη διευκόλυνση προσωπικών, πολιτικών και κομματικών επιδιώξεων: η πλήρης συναλλαγή σε όλο της το μεγαλείο!
Ξεχνούν όμως, Πρυτάνεις και παρατάξεις ότι με τον τρόπο αυτό προσφέρουν, τόσο νωρίς, την πλήρη δικαίωση σε όσους από την αρχή επέμεναν ότι κάθε μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια θα έπρεπε να ξεκινά από την αλλαγή του συστήματος διοίκησης. Ότι η συνδιοίκηση μετεξελίχθηκε, δυστυχώς, σε συνδιαλλαγή. Ότι οι εμπειρίες του Ν. 1268/82 σε αυτόν τον τομέα ήταν απολύτως αρνητικές. Ότι οι φοιτητικές – κομματικές παρατάξεις δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο Πανεπιστήμιο.
Το σημερινό αυτό αλισβερίσι Πρυτάνεων και παρατάξεων ας είναι το τελευταίο. Σε αυτό τουλάχιστον το σημείο ο νέος νόμος εγγυάται μια νέα πραγματικότητα.
*Ο κ. Στέλιος Δ. Κατρανίδης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
