Γιορτάζουν την πρωτιά, την αριστεία, την εισαγωγή στη σχολή της βασικής προτίμησής τους. Μπορεί η ιστορική πτώση – η μεγαλύτερη της τελευταίας 10ετίας – στις βάσεις εισαγωγής σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, να επέτρεψε την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ακόμη και σε υποψήφιο που συγκέντρωσε μόλις 3.668 μόρια, υπάρχουν ωστόσο επιτυχόντες που συνοδεύονται από ιλιγγιώδεις μονάδες.

Ο Νίκος Τσιτανίδης πανηγυρίζει ως δεύτερος στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης, με 19.780 μόρια.

Η Αντωνία Νούσιου είναι έτοιμη να διαβεί το κατώφλι του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, συγκεντρώνοντας 19.154 μόρια, ενώ ο Χρήστος Χατζηδοπαυλάκης, επιτυχών επίσης στο ΕΜΠ, στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ, πανηγυρίζει για τα 19.572 μόρια του.

Μπετόβεν και… νυστέρι
«Το μυστικό είναι να μην αφήνει κανείς κενά σε όλη του τη σχολική ζωή, η γνώση δεν είναι ανεξάρτητη, κάπου βασίζεται», τονίζει ο Νίκος Τσιτανίδης, ως συνταγή επιτυχίας. «Προσωπικά, ακολούθησα φυσιολογικούς ρυθμούς στο διάβασμα της Γ’ Λυκείου, δεν έκανα υπερβολές, έβρισκα για παράδειγμα ανούσιο να διαβάζω τα βράδια. Έδινα σημασία ακόμη και στις ώρες ξεκούρασης».

Με γονείς εκπαιδευτικούς, και έναν αδελφό μεγαλύτερο που σπουδάζει Φιλοσοφία και Παιδαγωγικά στο ΑΠΘ, ο Νίκος σημειώνει ότι η Σχολή ήταν αποκλειστικά δική του επιλογή, θεωρεί «την Ιατρική το σημαντικότερο επάγγελμα, αυτό με τον σημαντικότερο κοινωνικό ρόλο_ σχετίζεται τόσο στενά με την ανθρώπινη ζωή».
Ο ίδιος προσθέτει, δε, με μεγάλη άνεση ότι υπήρχαν και άλλα τμήματα που τον ενδιέφεραν, αναφέροντας ως παράδειγμα τα …Μουσικά! Η Ιατρική έχει να αντιπαλέψει την άλλη μεγάλη του αγάπη, το πιάνο. Ο Νίκος παρακολουθεί δέκα χρόνια τώρα μαθήματα σε Ωδείο, και δηλώνει αποφασισμένος να μην παραμελήσει στην πορεία το χόμπι του.

Έρευνα και στρατηγική
Η Αντωνία Νούσιου δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της δέκα χρόνια μετά. Της αρκεί που τώρα είναι χαρούμενη, επιτυχούσα στη Σχολή που πάντα στόχευε. Ούτε είναι σίγουρη για την πελατεία της, αργότερα. Οι γονείς της δεν έχουν σχέση με τον χώρο, είναι δημόσιοι υπάλληλοι, η μητέρα της γυμνάστρια, ο πατέρας της έχει τελειώσει το Οικονομικό της Νομικής.

Μόλις είδε τα μόρια της, η Αντωνία έκανε επισταμένη έρευνα για τα μαθήματα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών των Σχολών που την ενδιέφεραν, και ήξερε ότι θα καλοπερνούσε στους Πολιτικούς Μηχανικούς : Μαθηματικά και Φυσική είναι η λατρεία της, «μην ακούτε αυτούς που λένε ότι οι γυναίκες δεν έχουν καλές επιδόσεις σε αυτούς τους τομείς, παρωχημένα στερεότυπα, ξέρω κι΄ άλλα κορίτσια που τα καταφέρνουν καλά».

Τώρα που ησύχασε, με την εισαγωγή της, θέλει να ασχοληθεί ξανά με τον κλασικό χορό, και να αρχίσει τρίτη γλώσσα, ισπανικά ή γερμανικά, δεν έχει επιλέξει ακόμη, μιλάει εξάλλου ήδη αγγλικά και γαλλικά.

Ο Χρήστος Χατζηδοπαυλάκης θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικός σκακιστής, αλλά δεν το έχει καταλάβει ακόμη.

Γνωρίζει τι θα πει «στρατηγική».
Είχε καταστρώσει σχέδιο μελέτης από πέρυσι το καλοκαίρι : τόσες ώρες μαθηματικά, τόσες ώρες έκθεση, τόσο το σύνολο την εβδομάδα, τόσο καθημερινά.
«Εντάξει ξέφευγα και λίγο, ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζονταν, αλλά σε γενικές γραμμές το τηρούσα», δηλώνει ο ίδιος. «Η πειθαρχία μου έδινε σιγουριά, αυτοπεποίθηση. Με το πρόγραμμα, κατάφερνα να μανατζάρω το άγχος μου. Αλήθεια, είναι πολύ αποτελεσματική η μέθοδος…».

Η είσοδος στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ, του ΕΜΠ, ανοίγει στον Χρήστο τον δρόμο για σπουδές στη Ρομποτική_ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σύνδεση του κλάδου με τη Γενετική και την Ιατρική. Γνωρίζει καλά αγγλικά, έχει το Proficiency, γεγονός που του επιτρέπει να ονειρεύεται μεταπτυχιακά στις Ηνωμένες Πολιτείες ή τη Μεγάλη Βρετανία.

Όσο για τους γονείς του (οικονομολόγοι αμφότεροι), «δεν φέρνουν αντιρρήσεις, τους φαίνεται μάλλον πολύ μακρινή η προοπτική». Προς το παρόν, ο Χρήστος δεσμεύεται ότι θα είναι συνετός και πειθαρχημένος φοιτητής – «θα φτιάξω πάλι πρόγραμμα», εκμυστηρεύεται -, συνεχίζοντας παράλληλα μπάσκετ και καφέδες με τους φίλους του, εξωστρεφής τύπος γαρ.

Κόλλια Ελευθερία – ΤΟ ΒΗΜΑ