Ενα απρόβλεπτο λάθος, μια αβλεψία της στιγμής, ίσως λόγω και της υπερβολικής σιγουριάς των δραστών, ίσως ανοίξει τελικά, έξι χρόνια μετά, το δρόμο για την πλήρη διαλεύκανση του σκανδάλου των υποκλοπών. 
Λίγο πριν ολοκληρωθεί και επίσημα η δεύτερη δικαστική έρευνα της υπόθεσης, πληροφορίες αναφέρουν ότι προέκυψαν για πρώτη φορά στοιχεία, τα οποία οδηγούν, έστω και έμμεσα, την άκρη του νήματος στην καρδιά της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η σύνδεση αυτή δεν προκύπτει ευθέως μέσω των 14 καρτοκινητών-σκιών, τα οποία διενεργούσαν τις υποκλοπές. Τα ίχνη της αποκάλυψης, όπως όλα δείχνουν, άφησε ένα άλλο τηλέφωνο, που αγοράστηκε μαζί με άλλα τρία την κρίσιμη περίοδο του Ιουνίου 2004 από συγκεκριμένο κατάστημα (Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά).
Το κινητό αυτό φαίνεται ότι λειτούργησε κανονικά το ίδιο επίμαχο διάστημα των υποκλοπών (Ιούλιος 2004-Φεβρουάριος 2005), με σύνδεση που χρησιμοποιούσαν στελέχη του προσωπικού τής εδώ αμερικανικής πρεσβείας. Η συγκεκριμένη τηλεφωνική σύνδεση δεν είχε πάντως καμία επικοινωνία με τα υπόλοιπα ύποπτα τηλέφωνα-σκιές.
Πηγές της ΑΔΑΕ, η οποία συνέδραμε με τεχνικό προσωπικό τη νέα έρευνα του εισαγγελέα εφετών Δ. Δασούλα, έλεγαν στην «Ελευθεροτυπία» ότι η ταυτοποίηση της συσκευής με το συγκεκριμένο ύποπτο αριθμό έγινε μέσω της παρακολούθησης της χρήσης του κινητού τηλεφωνού με βάση το μοναδικό αριθμό ΙΜΕΙ που έχουν όλα τα κινητά.
Ετσι, σύμφωνα και με χθεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής», το ύποπτο τηλέφωνο φέρεται να χρησιμοποιήθηκε από προσωπικό της αμερικανικής πρεσβείας σε χρόνο παράλληλο με εκείνο των υποκλοπών.
Η σύνδεση αυτή, και κυρίως η χρονική σύμπτωση, προκαλεί -και δικαίως- πολλά εύλογα ερωτήματα. Οπως έλεγαν τεχνικοί των επικοινωνιών, όταν τα ύποπτα τηλέφωνα αγοράζονται ταυτόχρονα και ένα από αυτά λειτουργεί με αριθμό της αμερικανικής πρεσβείας, είναι λογικό να υπάρξει άμεση συσχέτιση των δεδομένων.
Ολοι θυμόμαστε καλά, άλλωστε, ότι από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή είχε σκιαγραφήσει, μέσω των κυψελών της Vodafone, ως κέντρο των υποκλοπών το ύποπτο τρίγωνο των Αμπελοκήπων, μέσα στο οποίο δέσποζε η αμερικανική πρεσβεία.
Σημείο-κλειδί για το ξεκλείδωμα της υπόθεσης αποδείχθηκε κατάστημα κινητής τηλεφωνίας στην Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά. Εκεί είχαν εντοπίσει ΕΥΠ και ΑΔΑΕ το πιθανό κέντρο, αλλά και τον «αδύναμο κρίκο» του σκανδάλου. Υποπτες μικρής διάρκειας κλήσεις σε καρτοκινητά-σκιές, μια περίεργη δήλωση απώλειας και ένα συμβόλαιο, που έγινε μέσα σε ελάχιστες ημέρες καρτοκινητό, κίνησαν υποψίες. Ομως ο περίφημος Γ45, ο σύνδεσμος που κρυβόταν πίσω από όλα αυτά, αποδείχθηκε «φαντομάς». Δεν έγινε το ίδιο, όμως, με τα 4 ύποπτα τηλέφωνα που αγοράστηκαν τον Ιούνιο του 2004.
Η πρώτη δικαστική έρευνα, υπό τον εφέτη Κ. Πετρόπουλο, οδήγησε την υπόθεση στο αρχείο ελλείψει δραστών. Ο ανακριτής δεν ερεύνησε τις σχέσεις του συγκεκριμένου καταστήματος με την υπόθεση, δεν ζήτησε καν δικαστική συνδρομή από τις ΗΠΑ για τα σταθερά τηλέφωνα του Μέριλαντ (έδρα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ), με τα οποία επικοινώνησαν οι υποκλοπείς τον Ιούνιο του 2004, θεωρώντας ότι τα στοιχεία δεν είναι αξιοποιήσιμα. Αντίθετα, άφηνε να εννοηθεί ότι οι υποκλοπείς είναι μάλλον ξένοι, με τεχνικές γνώσεις και δυνατότητες ιδιαίτερα εξειδικευμένες.
Η αρχειοθέτηση της δικογραφίας του σκανδάλου προκάλεσε το 2008 ποικίλες αντιδράσεις, καθώς συνοδεύτηκε και από παραγραφή των πλημμελημάτων της παραβίασης του τηλεφωνικού απορρήτου.
Πριν από ένα χρόνο, έπειτα από έγγραφο αίτημα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, επικεφαλής της οποίας ήταν ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτ. Παπαϊωάννου, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου και του Εφετείου Αθηνών αποφάσισε να βγάλει την υπόθεση από το αρχείο, συνεχίζοντας τη δικαστική έρευνα για το πιθανό αδίκημα της κακουργηματικής κατασκοπίας. Ένα από τα σημεία κριτικής ήταν ότι δεν εξετάστηκαν δύο σημαντικοί μάρτυρες, ένας από τους οποίους ήταν υπάλληλος του καταστήματος κινητής τηλεφωνίας στην Ακτή Μιαούλη.
Είναι άγνωστο, ωστόσο, πώς θα χειριστεί ποινικά το ενδεχόμενο άσκησης ποινικών διώξεων η εισαγγελία Εφετών. Ίσως η εξέλιξη αυτή να ήταν η τελευταία που, εν μέσω της συγκεκριμένης συγκυρίας, θα επιθυμούσε η ελληνική κυβέρνηση.
