Πάνω από δέκα φορές, από την ημέρα που ο πρωθυπουργός του ανέθεσε το υπουργείο Οικονομικών, ο Ευ. Βενιζέλος έχει αναφερθεί στη θυσία που αναγκάστηκε να κάνει προσφερόμενος να υπηρετήσει την πατρίδα από ένα δύσκολο πόστο και σε μια δυσμενή συγκυρία, χωρίς να προσδοκά προσωπικά οφέλη.
Ωστόσο, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι αυτή είναι η αποστολή του πολιτικού και δεν έχει νόημα να μιλάει διαρκώς για το αυτονόητο καθήκον που έχει απέναντι στην κοινωνία. Εκτός αν υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες, όπως για παράδειγμα η πάση θυσία διατήρηση του πολιτικού κεφαλαίου του. Βεβαίως και αυτήν την υποψία ο κ. Βενιζέλος αποπειράθηκε εσχάτως να διασκεδάσει, υπογραμμίζοντας ότι «ανέλαβα μια δυσβάστακτη ευθύνη, αυτό έγινε χωρίς να το επιθυμώ ή να το επιδιώκω… έχω κατά πάσα πιθανότητα θυσιάσει οποιαδήποτε πολιτική προοπτική μου».
Εχουν έτσι τα πράγματα; Ισως. Ας μην έχουμε, όμως, αυταπάτες. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ως έμπειρος πολιτικός και με ηγετικές φιλοδοξίες θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να διαψεύσει τον εαυτό του. Αλλωστε κάτι ανάλογο είχε πει και το 2007, μετά την ήττα του στη μάχη για την ηγεσία, όταν αποφάσισε να μην συγκροτήσει τον όμιλο προβληματισμού που ήταν για τον Γ. Παπανδρέου «αιτία πολέμου». Και τότε ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «βάζει την ενότητα της παράταξης πάνω από το προσωπικό συμφέρον του».
Η διαθεσιμότητά του να θυσιαστεί, πότε για την παράταξη, πότε για την πατρίδα, πιστεύει ότι θα εκτιμηθεί δεόντως από τους οπαδούς του κόμματος και, όταν χρειαστεί, αυτοί θα του το αναγνωρίσουν. Πότε; Οταν θα τεθεί θέμα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Η αναβάθμιση του Ευ. Βενιζέλου στον τελευταίο ανασχηματισμό προκάλεσε κύκλο συζητήσεων σχετικά με το αν έχουμε να κάνουμε με παράδοση του δαχτυλιδιού της διαδοχής από τον Παπανδρέου στον Βενιζέλο.
Η φημολογία συντηρείται και εξαιτίας της μερικής «απομάκρυνσης» του πρωθυπουργού από το προσκήνιο, αλλά και της συγκέντρωσης στο πρόσωπο του κ. Βενιζέλου σχεδόν όλων των εξουσιών. Ως πρωθυπουργεύοντα τον αντιμετωπίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως η Ν.Δ., η ηγεσία της οποίας εστιάζει τα πυρά της στον υπουργό Οικονομικών, με προφανή στόχο να εξουδετερώσει την όποια θετική δυναμική είχε δημιουργηθεί στον κόσμο με την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου στη δεύτερη θέση της κυβερνητικής ιεραρχίας.
Ωστόσο ο συγκεντρωτισμός σε εποχές οικονομικής κρίσης, πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής έκρηξης δεν έχει πάντοτε καλά αποτελέσματα, ιδιαίτερα μάλιστα αν έχεις να αντιμετωπίσεις σύνθετες υποθέσεις, εντός και εκτός Ελλάδος, χωρίς αντερείσματα. Με τη δημόσια διοίκηση διαλυμένη, ,τους πολίτες σε κατάσταση απόγνωσης και την κυβέρνηση με έλλειμμα συνοχής, δεν μπορείς να αισιοδοξείς. Από ένα σημείο και μετά, άρχισαν να εκδηλώνονται και αμφισβητήσεις από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του ισχυρίζονται ότι δεν χειρίστηκε σωστά το θέμα των εγγυήσεων που ζήτησε η Φιλανδία, ενώ θεωρούν ότι διέπραξε λάθος υποστηρίζοντας πως πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν. Υποχρεώθηκε σε διορθωτική δήλωση την επομένη.
Επί της ουσίας, έχει δίκιο ο κ. Βενιζέλος. Αυτός ξέρει καλύτερα απ’ οποιονδήποτε άλλο αν μπορεί η χώρα να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της. Ωστόσο, υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του. Οι υπουργοί που έχουν συνεργαστεί με τους εκπροσώπους της τρόικας επισημαίνουν ότι δεν τους αρέσει καθόλου να τους αιφνιδιάζουν. Εγκαλείται ακόμη ο κ. Βενιζέλος και γιατί προχώρησε σε βιαστικές προβλέψεις, σ’ ό,τι αφορά το χρόνο εξόδου της χώρας από την ύφεση. Ουδείς στοιχηματίζει υπέρ της άποψής του ότι η χώρα θα μπει σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης το 2012.
Επειδή οι συνθήκες δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο και επειδή τα όπλα που έχει στη διάθεσή του αποδεικνύονται τουλάχιστον ελαττωματικά, ο κ. Βενιζέλος θα επιθυμούσε, όπως υποψιάζονται συνάδελφοί του στο υπουργικό συμβούλιο, η χώρα να πάει σε πρόωρες εκλογές. Προσέφερε μάλιστα και μια αξιοπρεπή διαφυγή στον πρωθυπουργό, προτείνοντάς του να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο στη Βουλή με 180 ψήφους. Η Ν.Δ. αποκλείεται να συναινέσει και έτσι η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές με ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν ο πρωθυπουργός υιοθετούσε την ιδέα, θα είχαμε δύο αποδράσεις: του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία και του Ευ. Βενιζέλου από τη χειρότερη δουλειά που υπάρχει στον κόσμο (υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας). Ωστόσο, οι συνεργάτες του κ. Παπανδρέου επιμένουν ότι ο προϊστάμενός τους δεν σκέφτεται να δραπετεύσει.
ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
