Ερευνα στις ΗΠΑ δείχνει ότι οι περισσότεροι προτιμούν τα πλούτη και ας είναι δυστυχείς

Λένε ότι ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά για τους περισσότερους ανθρώπους η αναζήτηση του ενός οδηγεί στην απώλεια του άλλου… Πράγματι, σύμφωνα με έρευνα, που διεξήχθη για λογαριασμό του Πανεπιστημίου Κορνέλ στις ΗΠΑ, οι σημερινοί Αμερικάνοι είναι πρόθυμοι να επιλέξουν την εργασία τους με βάση τις οικονομικές απολαβές και μόνο, ακόμη και αν αυτή απειλεί την ευτυχία τους ή ακόμη και τον ύπνο τους!

Ετσι, περισσότεροι από 2500 άνθρωποι ερωτήθηκαν αν θα ένιωθαν ευτυχισμένοι με μια θέση με κανονικές ώρες εργασίας και «μέτρια» (για τα αμερικανικά δεδομένα) αμοιβή ύψους 50.000 δολαρίων το χρόνο, που θα τους επέτρεπε να κοιμούνται περίπου 7,5 ώρες τη μέρα, ή μια θέση με «ασυνήθιστο» ωράριο και διάρκεια ύπνου μειωμένη κατά μιάμιση ώρα, αλλά αμοιβή 90.000 δολάρια το χρόνο. Οι περισσότεροι απ’ τους συμμετέχοντες, λοιπόν, επέλεξαν την καλοπληρωμένη εργασία, αδιαφορώντας για την προσωπική τους ευτυχία.

Οι λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτή την απόφαση ποικίλουν. Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο συγκεκριμένος μισθός θα βοηθούσε την οικογένειά τους, ενώ άλλοι την επέλεξαν για το υψηλό κοινωνικό κύρος που θα τους παρείχε. Δεν ήταν λίγοι όμως και αυτοί που την θεώρησαν ένα πολύ καλό κίνητρο για περαιτέρω επαγγελματική τους πρόοδο.

Το κοινωνικοπολιτικό ζήτημα που προκύπτει βεβαια, και μένει ακόμη να απαντηθεί είναι, αν όντως το χρήμα φέρνει τελικά την ευτυχία. Γιατί κάποιες άλλες έρευνες έχουν δείξει κατά καιρούς ότι σε χώρες που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε «εύπορες», ο πλούτος που συσσωρεύτηκε σε χέρια λίγων, λειτούργησε τελείως «ανάποδα», τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Συχνά η συσσώρευση πλούτου συνοδεύεται από αύξηση των ποσοστών εγκληματικών ενεργειών ή των ψυχολογικών παθήσεων, όπως η κατάθλιψη. Αντίθετα, φαίνεται πως το συλλογικό, και εν συνεχεία το ατομικό συναίσθημα ευτυχίας προκύπτει από την σταθερότητα και την ομοιομορφία – με την έννοια των σχετικά μικρών ανισοτήτων – μιας ομάδας ή κοινωνίας.