Η Αlapis, με κεφαλαιοποίηση 1,3 δισ. ευρώ τις καλές ημέρες, σήμερα αποτιμάται στο ΧΑ μόλις 15 εκατ. ευρώ!

Ο κ. Λ. Λαυρεντιάδης βάλθηκε σε ηλικία 35 ετών να δημιουργήσει ένα νέο επιχειρηματικό τζάκι. Στην αρχή τα κατάφερε, όταν έπαιζε μπάλα στο γήπεδό του, δηλαδή στη βιομηχανία. Οταν όμως επεκτάθηκε στις εκδόσεις και κυρίως στις τράπεζες, η σούπα χάλασε. Από την αρχή η ενασχόλησή του με την Ρroton δεν ήταν ανέφελη. Οταν εξαγόρασε τη μικρή τράπεζα και έγινε πρόεδρος του ΔΣ, ο διοικητής της ΤτΕ κ. Γ. Προβόπουλος καθυστέρησε 10 μήνες να εγκρίνει την εξαγορά καθώς έψαχνε το «πόθεν έσχες» του επιχειρηματία. «Δεν έπρεπε να τα μπλέξει. Κανένας τραπεζίτης δεν έχει άλλες ασχολίες. Υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του» αναφέρουν παράγοντες της αγοράς προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουν το φαινόμενο Λαυρεντιάδη που την τελευταία εβδομάδα μονοπωλεί την επικαιρότητα αφού η Δικαιοσύνη ψάχνει τους λογαριασμούς και τις κινήσεις του για να διερευνήσει τυχόν παράνομες πράξεις. 

Για την τελευταία εξέλιξη με την εμπλοκή και της Αρχής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος η θέση του κ. Λαυρεντιάδη είναι ξεκάθαρη:

«Στην επιχειρηματική του δράση κινήθηκε πάντα με απόλυτη νομιμότητα. Ο κ. Λαυρεντιάδης αρνείται κατηγορηματικά την οποιαδήποτε κατηγορία και ανάμειξή του σε σχετικές ενέργειες, τις οποίες και χαρακτηρίζει ανυπόστατες και άκρως συκοφαντικές» .

Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα του επιχειρηματία είχε ξεθωριάσει αφού οι εταιρείες του πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.

Μάλιστα είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα και ζούσε μόνιμα στο Λονδίνο. Συνόδεψε την απόφασή του με τη μεταβίβαση των περισσοτέρων εταιρειών του σε «φίλιες δυνάμεις».

«Επικοινωνιακά ήταν λάθος του να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να πωλήσει τις συμμετοχές του χωρίς στην ουσία να απεμπλακεί. Αυτό το πισωγύρισμα έκανε κακό στο προφίλ του, το οποίο είχε ήδη τρωθεί από την κατρακύλα της μετοχής της Αlapis. Στο peak η κεφαλαιοποίηση της εταιρείας ήταν 1,3 δισ. ευρώ και σήμερα μόλις 15 εκατ. ευρώ. Πρόλαβε μέσα σε λίγο διάστημα να χάσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών» περιγράφου άνθρωποι που ήταν κοντά του την «αποκαθήλωση» του μετρ των εξαγορών.

Την περίοδο 2003-2009 ο κ. Λαυρεντιάδης κατάφερε να γιγαντώσει τις εταιρείες του και να προσδώσει αξία στους μετόχους που τον ακολουθούσαν. Υπήρχαν βεβαίως και οι αντίθετες φωνές που υποστήριζαν ότι είναι «μετρ για την τσέπη του αφού τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών του έβαιναν μειούμενα λόγω της πληθώρας των τίτλων που εξέδιδε έπειτα από τεράστιες αυξήσεις κεφαλαίου αλλά και γιατί ποτέ δεν μπορούσες να συγκρίνειςέναν ισολογισμό μιας χρήσης με έναν προηγούμενο αφού πάντα τα μεγέθη ήταν ανόμοιαλόγω των πολλών εξαγορών και συγχωνεύσεων στις οποίες προχωρούσε στο ενδιάμεσο».

Ο κ. Λαυρεντιάδης απασχόλησε για πρώτη φορά το ευρύ επενδυτικό κοινό τον Μάρτιο του 2003, όταν πέρασε τις πύλες της Σοφοκλέους η Νεοχημική. Η εταιρεία, με έδρα το Αιγάλεω, ανήκε στην οικογένειά του και ο επιχειρηματίας είχε αναλάβει τις τύχες της όταν ήταν μόλις 18 ετών, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του. Ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν πιο γνωστός για την προσωπική του ιστορία- προσβλήθηκε από νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα όταν ήταν 18 ετών, μια επώδυνη πάθηση που αντιμετωπίζει ακόμη και σήμερα με καθημερινές φυσικοθεραπείες- παρά για τις επιχειρηματικές επιδόσεις του. Η Νεοχημική, όμως, που ως τότε παρήγε φασόν απορρυπαντικά για μεγάλους διεθνείς οίκους, είναι αλήθεια ότι αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα. Το 2005 πακέτα μετοχών της εταιρείας άρχισαν να μεταβιβάζονται σε ξένους θεσμικούς. Η συνεργασία του με τον χρηματιστή κ. Μ. Βάρσο άρχισε να αποδίδει καρπούς. Οι διψήφιοι ρυθμοί ανάπτυξης της εταιρείας και οι εξασφαλισμένες δουλειές από πολυεθνικές χημικές βιομηχανίες έδιναν το απαραίτητο growth story που πούλησε πολύ καλά ο κ. Βάρσος στους ξένους επενδυτικούς οίκους.

Ηταν περίεργο φαινόμενο για τα δεδομένα της εποχής ξένοι θεσμικοί να τοποθετούνται σε εταιρείες μικρής κεφαλαιοποίησης. Μάλιστα τις συναλλαγές είχε ψάξει και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για να καταλήξει ότι όντως οι αγοραστές είναι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι. Η Νεοχημική πωλήθηκε το 2008 στο Carlyle Group προς 19 ευρώ ανά μετοχή όταν η τιμή εισαγωγής της ήταν 1,39 ευρώ. Το αμερικανικό fund ξόδεψε πάνω από 700 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει την πλειονότητα των μετοχών της Νεοχημικής. Ο κ. Λαυρεντιάδης πώλησε στην ανώτατη τιμή την εταιρεία του και εισέπραξε σε προσωπικό επίπεδο περίπου 130 εκατ. ευρώ. Η επαναγορά της Νεοχημικής έπειτα από δύο χρόνια ύστερα από δικαστικό αγώνα που είχε ξεκινήσει η Carlyle έδωσε τροφή στα σενάρια ότι ο ισολογισμός ήταν «μαγειρεμένος». Ο ίδιος υποστήριξε ότι επαναγόρασε την εταιρεία για συναισθηματικούς λόγους και απέδωσε την κακή πορεία της στο μάνατζμεντ των Αμερικανών.

Στο τέλος του 2006 δημιούργησε την Αlapis με τη συγχώνευση τεσσάρων εταιρειών (Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Εlpharma). Μέσα σε τέσσερα χρόνια και ύστερα από 19 εξαγορές, μεταξύ αυτών και της Γερολυμάτος, η Αlapis έγινε η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία στη χώρα μας αλλά με σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.

Τo 2013 λήγει δάνειο ύψους 647 εκατ. ευρώ και εκτιμάται ότι θα γίνει «μάχη» με τις τράπεζες για την ανανέωσή του και τους όρους αναχρηματοδότησης. Από την εταιρεία υποστηρίζουν ότι μια εταιρεία με 1 δισ. τζίρο όπως η Αlapis μπορεί να εξυπηρετήσει αυτά τα δάνεια αλλά δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτόματα και την ανάπτυξή της όταν έχει απαιτήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο που ξεπερνούν τα 350 εκατ. ευρώ. Στον όμιλο απασχολούνται 1.700 άτομα που ανησυχούν για το μέλλον τους.

Η επιτυχημένη στην αρχή επιχειρηματική πορεία του και τα πολλά λεφτά άνοιξαν δρόμους στο νεαρό θεοσεβούμενο παιδί από το Αιγάλεω. Φίλα προσκείμενος στη Νέα Δημοκρατία, σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε με όλους τους υπουργούς. Και με τα στελέχη όμως του ΠαΣοΚ είχε άριστες σχέσεις.

Το 2006 ανακηρύχθηκε επιχειρηματίας της χρονιάς. Ξαφνικά η φρουρά του άρχισε να αυξάνεται και όπου πήγαινε η αυτοκινητοπομπή που τον συνόδευε δημιουργούσε μποτιλιάρισμα. Εκανε κουμπαριά με τον τέως πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Ντ. Σπέκχαρντ, τον οποίο και διόρισε πρόεδρο του ΔΣ στην Ρroton Βank. Εγινε μανιώδης συλλέκτης έργων και ήταν χορηγός σε αρκετές εκδηλώσεις της τέχνης και των γραμμάτων που ελάμβαναν χώρα στο Μουσείο Μπενάκη, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο Μέγαρο Μουσικής κ.α. Παράλληλα βοηθούσε με σημαντικά ποσά φιλανθρωπικά ιδρύματα και την Εκκλησία. Τη θέση της «μικρής» Μerit ως συμβούλου στα επιχειρηματικά του σχέδια πήραν η Deutsche Βank, η RΒS και οι ελληνικές Αlpha και Πειραιώς.

Στις αρχές του 2010 χρηματοδότησε την Εδρα Μελετών ΝΑ Ευρώπης Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στο Τhink Τank Center for Strategic and Ιnternational Studies στην Ουάσιγκτον και έγινε προνομιακός συνομιλητής ανθρώπων που κινούν τα νήματα σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης.

Στην αρχή αθόρυβα αλλά στην πορεία με εκκωφαντικές κινήσεις ο κ. Λαυρεντιάδης επεκτάθηκε μαζί με τον κ. Π. Κυριακίδη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι εκδοτικές δραστηριότητες του κ. Κυριακίδη εμφανίζεται να είναι αυτόνομες, πέρα από τις δουλειές του κ. Λαυρεντιάδη. Για αυτό και ο ίδιος ο κ. Κυριακίδης έσπευσε να διευκρινίσει στο ΧΑ όταν η εταιρεία ΝΕΠ Εκδόσεις απέκτησε το 12,53% του Πήγασου («Εθνος», «Ημερησία» κ.ά.) και το 10,14% της Χ. Κ. Τεγόπουλος («Ελευθεροτυπία») ότι είναι ο βασικός μέτοχος της ΝΕΠ.

Οπως και να έχει, οι επενδύσεις στα ΜΜΕ είχαν χαρακτηριστεί από πολλούς «τουλάχιστον αλλοπρόσαλλες». Εξαγοράστηκαν εφημερίδες και κανάλια ζημιογόνα- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- σε έναν κλάδο που και προ κρίσης κλυδωνιζόταν. Ολα έδειχναν ότι οι δύο επιχειρηματίες επεδίωκαν «ασυλία» από τα ΜΜΕ. Οι ίδιοι έλεγαν ότι διαμορφώνουν ένα χαρτοφυλάκιο συμμετοχών το οποίο υπό την ομπρέλα της ΝΕΠ θα έμπαινε στο Χρηματιστήριο.

Σήμερα ο όμιλος ΝΕΠ, εκτός από το 12,53% του Πήγασου και το 10,14% τής Χ. Κ. Τεγόπουλος, ελέγχει μεταξύ άλλων το 10% στον Σκάι FΜ, το 10% του Red FΜ, τo 50% του περιοδικού «Επίκαιρα» και το 26,66% της εταιρείας του κ. Γ.Κύρτσου. Επίσης, με 100% ελέγχει τον ραδιοσταθμό Flash, τους τηλεοπτικούς σταθμούς Κανάλι 10 και Sport ΤV, την αγγλόφωνη εφημερίδα και το portal «Αthens Νews» και τις εφημερίδες «Εspresso», «Χώρα», «Ισοτιμία», «Score» και την εταιρεία Daily Ρress (περιοδικός Τύπος).

Με την εμπλοκή του κ. Λαυρεντιάδη στο ποδόσφαιρο τα πράγματα ήταν πιο απλά. Τον Νοέμβριο του 2009 έναντι 25 εκατ. ευρώ απέκτησε το 9,9% της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το 50% της Καραϊσκάκης ΑΕ που εκμεταλλεύεται το γήπεδο του Ολυμπιακού και το 10% της Θρύλος ΑΕ.