Πόσο L.A.T. είσαι;
«Πήγαινε στον πατέρα σου να διαβάσετε για το σχολείο». «Πού να τρέχω τώρα; Πρέπει να πάρω το μετρό και ένα λεωφορείο για να φτάσω». Ο διάλογος ανάμεσα σε μια μητέρα και στον δεκάχρονο γιο της δεν είναι βγαλμένος από κάποια σουρεαλιστική ταινία, ούτε αφορά μια μονογονεϊκή οικογένεια. Θα μπορούσε να είναι πραγματικός και ίσως για ορισμένα ζευγάρια, που έχουν αποφασίσει να ζήσουν χωριστά όντας μαζί, να είναι.
Στο εξωτερικό, η τάση του Living Apart Together (μένουμε χωριστά μαζί) εξαπλώνεται πιο γρήγορα και από τα τραγούδια της Lady Gaga. Στατιστικά όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να χωρίσουν τα τσανάκια τους και να μείνουν σε διαφορετικά σπίτια, αλλά κατά τα άλλα – ποια άλλα; – διατηρούν τον έγγαμο βίο τους. Ανέπαφο από τη φθορά; Ναι, αυτός είναι ο στόχος.
Κάν’ το όπως στο Χόλιγουντ
Για ορισμένους, βέβαια, δεν λειτουργεί. Ο Γούντι Αλεν και η Μία Φάροου για παράδειγμα, όταν ήταν παντρεμένοι, έβλεπαν αμφότεροι από το παράθυρό τους το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης – με τη διαφορά ότι εκείνος το έβλεπε από την ανατολική πλευρά και εκείνη από τη δυτική. Στο τέλος ο «νευρικός εραστής» αποφάσισε να τη χωρίσει για να παντρευτεί την υιοθετημένη κόρη της Σον Γι.
Επειδή όμως δεν καταλήγουν όλοι να παντρεύονται τη θετή κόρη τους, υπάρχουν και παραδείγματα που η χωριστή στέγη σπιτιού ενώνει την οικογενειακή. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ και του σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον, τους οποίους ενώνουν δύο παιδιά και χωρίζει ένα οικοδομικό τετράγωνο. Την ίδια σκέψη λέγεται ότι είχαν κάνει η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ και ο Μάθιου Μπρόντερικ. Κάτι όμως η έλευση των διδύμων, κάτι το όχι ακριβώς καθαρό παρελθόν του Μάθιου, έκαναν την Κάρι να αναθεωρήσει.
Στο εξωτερικό η τάση του Living Apart Together (μένουμε χωριστά μαζί) εξαπλώνεται πιο γρήγορα και από τα τραγούδια της Lady Gaga.
Πολύ πριν από αυτούς ο Ζαν Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ έφερναν επανάσταση στα 40s με τη χωριστή ερωτική ζωή τους, που σηματοδοτούσε μια νέα εποχή στις προσωπικές σχέσεις και συμβάδιζε με τη φιλελεύθερη φιλοσοφική σκέψη τους. Ζούμε χωριστά, αλλά είμαστε μαζί. Μακριά από ψεύτικες συμβάσεις και καταπιεστικές δεσμεύσεις, αλλά με όλον τον αέρα για να αναπνέουμε και οι δύο ελεύθερα μέσα στο ένα. Το πρωτοποριακό μοντέλο δεν εφαρμόστηκε από την πλειονότητα, ούτε τότε ούτε τώρα, αλλά σίγουρα κλόνισε τα θεμέλια του παραδοσιακού γάμου.
Στο κρεβάτι σου
«Εμείς στο σπίτι; Ζούμε σαν βασιλιάδες» μου ανακοίνωσε πρόσφατα ένα φιλικό ζευγάρι. Σκέφτηκα ότι ήταν οι μοναδικοί υπερτυχεροί του Τζόκερ. Προτού όμως τους ζητήσω δανεικά, μου ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν να κοιμούνται σε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες.
Θυμήθηκα τη γιαγιά και τον παππού μου, οι οποίοι κοιμόνταν σε ξεχωριστά υπνοδωμάτια, όχι επειδή ο ένας δεν άντεχε τον άλλον – το αντίθετο θα έλεγα – αλλά επειδή ο καθένας είχε διαφορετικούς ρυθμούς ύπνου – βλέπετε, εκείνη δεν μπορούσε να αποκοιμηθεί χωρίς να δει τα αγαπημένα της σίριαλ.
Ποτέ μου δεν αναρωτήθηκα αν ήταν ή όχι φυσιολογικό. Στην πιο light εκδοχή του LAT, η τάση τού «κοιμόμαστε χωριστά» δεν αποτελεί πρόσφατη ανακάλυψη. Το εφάρμοζαν και οι βασιλείς, στα αχανή παλάτια τους, με τα αμέτρητα δωμάτια και τα ιδιαίτερα διαμερίσματα στα οποία υποδέχονταν τους αυλικούς τους.
Μακριά κι αγαπημένοι;
Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα; Εχουν παγώσει οι σχέσεις; Εχει κυριαρχήσει το εγώ στο εμείς; Σύμφωνα με έρευνες αλλά και μαρτυρίες όσων έχουν επιλέξει τη συγκεκριμένη στάση ζωής και ύπνου, φαίνεται ακριβώς το αντίθετο. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η συγκεκριμένη επιλογή γίνεται από την αρχή της σχέσης χωρίς καν να προλάβουν να εμφανιστούν σημάδια κόπωσης ή αδιεξόδου.
Η επιθυμία να βρισκόμαστε με τον καλό μας αυξάνεται και ο λόγος είναι απλός: Εχοντας τον ιδιωτικό σου χώρο, μπορείς να απολαύσεις λίγο χρόνο με τον εαυτό σου, να κάνεις τα πράγματα που σε ευχαριστούν και να χαλαρώσεις, χωρίς καμία διακοπή, εξήγηση ή απολογία.
Δεν σπαταλάς κοινές ώρες με τον σύντροφό σου χωρίς ουσία, δεν περιορίζεσαι, δεν περιορίζεις, έχεις την αίσθηση της ελευθερίας κινήσεων χωρίς να σκέφτεσαι ότι μπορεί να ενοχλήσεις και να καταπατήσεις τον χώρο του άλλου. Πόσες φορές έχετε πει: «Θέλω να πάω σπίτι και να μην ακούσω τίποτε και κανέναν»; Οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής απαιτούν πλέον λίγες στιγμές απλής αλλά σημαντικής για την ισορροπία μας ιδιωτικότητας.
Α λα ελληνικά
Στην Ελλάδα, σε μια οικονομική κατάσταση τόσο στενή όσο η φούστα της τελευταίας συλλογής της Prada, ακόμη και αν ένα ζευγάρι ήθελε να επιλέξει τη λύση του LAT, ποιος θα ήταν σε θέση να συντηρήσει ένα σπίτι μόνος του; Αν το σκηνικό μάλιστα εμπλουτιστεί και με ένα-δυο παιδιά, οι δυσκολίες εμφανίζονται ακόμη και στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Τα περισσότερα ζευγάρια – τα πιο πολλά από αυτά νέα – αρκούνται στο Sleeping Apart Together (κοιμόμαστε χωριστά μαζί).
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Κάτι το μεσογειακό ταμπεραμέντο μας, κάτι οι παραδόσεις μας και η ιδέα που έχουμε για την οικογένεια, δύσκολα θα αφήσουν την τάση του LAT να ευδοκιμήσει στα πάτρια εδάφη. Το να παντρευτώ και να συνεχίσω να μένω μόνη μου δεν μπορεί να χωρέσει στην – όσο ανοιχτόμυαλη και να είναι – ιδιοσυγκρασία μου.
Και δεν φταίει η φράση που συνοδεύει όλα τα κορίτσια από την ώρα που γεννιούνται «να παντρευτείς, να ανοίξεις ένα σπίτι με τον άντρα σου». Φταίει απλώς το γεγονός ότι (τουλάχιστον στην Ελλάδα) όταν λέμε ότι θέλουμε να μείνουμε με κάποιον το εννοούμε, με την κυριολεκτική σημασία της φράσης. Τελικά, ίσως μερικά πράγματα να μην πρέπει να αλλάξουν ποτέ.
Τα θετικά
* Δεν θα σας ξανατραβήξει ποτέ κανείς το σεντόνι/πάπλωμα/μαξιλάρι.
* Το ροχαλητό του δεν θα ενοχλήσει ποτέ ξανά τα αφτιά σας.
* Μπορείτε να απλώσετε τη βραδινή μάσκα ενυδάτωσης με φασκόμηλο και αγριαγκινάρα και να βάψετε τα νύχια σας, χωρίς να τρομάζετε και να ενοχλείτε κανέναν.
* Τέλος τα πεταμένα (δικά του) ρούχα εδώ και εκεί.
* Μπορείτε να διακοσμήσετε την κρεβατοκάμαρά σας όπως θέλετε.
* Μπορείτε πάντοτε να τρυπώνετε στο κρεβάτι του.
* Ολη η ντουλάπα θα είναι δική σας.
Τα αρνητικά
* Ποιος θα ζεστάνει τα κρύα πόδια σας;
* Σας κλείδωσε την πόρτα, κρεβατομουρμούρα τέλος. Σε ποιον θα ξεσπάσετε τα νεύρα σας;
* Με ποιον θα χουζουρέψετε το πρωί;
* Πρωινό στο κρεβάτι; Ξεχάστε το.
Προσοχή!
Απαραίτητος όρος για να μην καταλήξετε σαν συγκάτοικοι φοιτητές: τηλεόραση θα υπάρχει μόνο στο σαλόνι.
