Ορισμένοι υπουργοί έχουν αρχίσει να φλερτάρουν με την ιδέα των πρόωρων εκλογών. Το υποστηρίζουν μάλιστα και δημόσια. Η συλλογιστική τους έχει ως εξής. Όταν θα έρθει η ώρα, μετά το Πάσχα, για το μεσοπρόθεσμό πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης που θα ψηφιστεί από τη Βουλή σε συμφωνία και με την Ευρωπαϊκή Ένωση να ζητήσουν αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων.
Αν την πετύχουν τότε η κυβέρνηση θα έχει ευρύτερη νομιμοποίηση για την εφαρμογή των μέτρων και άρα μεγαλύτερη ισχύ στο εσωτερικό και αξιοπιστία στο εξωτερικό. Αν όχι τότε θα πάμε σε εκλογές με το δίλημμα ναι ή όχι στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα – ναι δηλαδή στη συνέχιση της προσπάθειας ή βουτιά στην αβεβαιότητα με ανοικτό το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας;
Τα πράγματα ωστόσο πιθανότατα θα λειτουργήσουν πολύ διαφορετικά. Κατ αρχάς με την προκήρυξη των εκλογών θα προκύψουν μια (σχεδόν) βεβαιότητα και μια αβεβαιότητα. Η βεβαιότητα αφορά την αυτοδυναμία: θα είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους να προκύψει κυβέρνηση με κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα αδύνατον.
Η αβεβαιότητα αφορά τον νικητή. Ναι το ΠΑΣΟΚ προηγείται. Οι προβλέψεις ωστόσο – και μάλιστα τέτοιες προβλέψεις με τόσο χαμηλά ποσοστά για τα δυο μεγάλα κόμματα – εύκολα μπορεί να διαψευστούν.
Το δίλημμα ασφαλώς θα λειτουργήσει για μια μεγάλη μερίδα των πολιτών. Θα λειτουργήσει εξ ίσου και το «αντιδίλημμα» : να ενισχυθεί η αντιπολίτευση ώστε να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να διεκδικήσει καλύτερους όρους για το μνημόνιο. Ψευτοδίλημμα; Για τον γράφοντα ναι. Οι θέσεις που έχει υιοθετήσει η ΝΔ για την οικονομία είναι καταστροφικές. Πολλοί ψηφοφόροι όμως σκέφτονται διαφορετικά, ανάμεσά τους και ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο βέβαια, σε τελευταία ανάλυση έχει μικρή σημασία. Το βασικό ερώτημα είναι αν μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι εφικτή και αν θα μπορέσει να μας βγάλει από την κρίση.
Δυστυχώς η πείρα του παρελθόντος δεν επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά ότι ακόμα και σε τέτοιες στιγμές τα κόμματα προτάσσουν το στενό μικροκομματικό τους συμφέρον. Κι όταν παριστάνουν ότι συμφωνούν κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης, στην πράξη υπονομεύουν το ένα το άλλο.
Φυσικά δεν μπορεί να αποκλειστεί το θαύμα. Αλλά θα πρόκειται για θαύμα. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχουμε κάνει ένα ακόμα βήμα προς την ακυβερνησία. Κι είναι αμφίβολο αν το αντέχουμε.
Σε απάντηση φυσικά κάποια κυβερνητικά στελέχη αντιτάσσουν ότι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να λειτουργήσει η κυβέρνηση. Το βλέπουμε στη Βουλή όπου πλέον και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αντιπολιτεύονται συστηματικά τους υπουργούς.
Έτσι είναι πράγματι. Αλλά τι περίμεναν; Έχουν αναλάβει ουσιαστικά τη διάσωση της χώρας. Αυτό και μόνο πρέπει να τους απασχολεί κι ομολογουμένως σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί ότι ήταν πολύ κατώτεροι των απαιτήσεων. Το κεφάλι κάτω λοιπόν. Αν κάποιοι δεν αντέχουν είναι καλύτερο να παραιτηθούν από το να παρασύρουν τη χώρα στην αβεβαιότητα!
